Suszarnia marzeń

[point of view]

uchwycone okiem zmaterializowane wolą
odpływają jak bańki z szarego mydła

kto będzie wolny kto zmoczy sny
komu odpuścisz nocy niezamieszkała

spocone plecy zamiast marzeń wynoszą na słońce
do wyschnięcia kubły mokrych zaszczanych gaci

gacie łopocą na wietrze wszędzie gacie cały świat
opiera się na krzywych drągach z rozwieszonymi gaciami

ulice gaci dyndających na byle jakich sznurkach
nigdy nie schną przesłaniają widoki na przyszłość

a one uporczywie piorą brudy wywieszają na widok
języki i sumienia coraz niżej pochylają nam głowy

nim czarna matka natrze nasze ciała chłodem
nim staniemy się wiotcy przeźroczyści

w cuchnących studniach wzdłuż rynsztoków wciąż od nowa
na spękanych chodnikach rysujemy ceglane nieba

[eka]

Skuteczną suszarnią marzeń - tylko śmierć.
Wysuszy i nie odda.
Skrajny naturalizm, aż ciężko przebrnąć bez odrazy, ale dzięki metaforom da się.
Ciężki wiersz.
I pomyśleć, że tylko hipokryzja częściowo suszy.

[Nula.Mychaan]

Już kolejny Twój wiersz o przemijaniu, starości, śmierci,
Bardzo obrazowy.