zbieranie nadkładu

[witka]

poprzez deszcz i słońce ziemia obcuje z niebem
a my wgryzieni w fotosyntezę posokę zwierząt
zmieniamy ją na prawdopodobieństwo
regaliów z ogryzka jabłka

w odrostach miast jęzor kwarcu
woda mówi płynnie we wszystkich językach

pojedyncze życie zagubione w nośnikach pamięci
spełniona krew bierze tusz embriony jeszcze nie z filamentu
a ja niczym ręcznik z coraz mniej inspirującym
śladem zapachowym

zrywam się z kalendarza majów

[eka]

Ziemia w takim obcowaniu niewinna. W przeciwieństwie do nas, pożeraczy.
I jeszcze inne wątki, egzystencjalne.
Świetna pointa, a i ten wers zasługuje na wielkie brawa:

woda mówi płynnie we wszystkich językach

[witka]

Dzięki.