koniec świata w wybranej losowo miejscowości na W

[alchemik]

nad W zazgrzęzło zgrzytło pierdykło przeciągle
niczym surmy archanielskie trąby jerychońskie
lub strażacka orkiestra dęta
cosik pękło na stronie
nie wiadomo dokładnie której
czy niebiańskiej może od piekła czy też
od roztańczonej na haju
remizy disco

najbardziej prawdopodobne rozszczelnienie instalacji gazowej
obywatelki Penelopy Dorotei Zając

a może z sejmowych kuluarów?

tam gaz rozchodził się okropnie nieroztropnie
za sprawą stołówkowych dań
i dań w odcisk dwupółpoślednich i na wzór
zapadniętych w nich półmózgach zupnie

łkając zalegli na kolanach historycy histerycy
profetycy
rozsiewając manuskrypty proroctw
jakoś tam spełnionych
bijąc głowami o stopnie świątyni
zbezczeszczonego kilometra betonu i stalin

zrazu wstrzasł się tylko wzdrygł
osypując wokół pył z paragrafów i z majtków
fałszującego swój własny podpis wierszoklety

a na dole dzieci z przedszkola
z opiekunką opisującą chmurki

zamarł na bezdechu koniec świata
zamarł był fałszerz podpisu
i w mchach na północnych balustradach zastygły szmery

per aspera ad astra

tylko że one przybyły tu prędzej i obsypały jesiennym kwieciem
spadając płomieniami z nieba

świątynia zaczęła się walić
najpierw cieniem jak zwykle
potem
chryzantemami obsypała pozostałe dzielnice

gdzieś dzwonią ale to nie w tych kościołach
oburzeni
zgodnie zaprzeczają że to nie ich apokalipsa
brak wzmianki w Księdze
jakby to była Jedyna

a na nadrzecznej plaży
dwie dusze niepomne niczego
próbowały pomieścić się w splątanym
niby jednym ciele
dopasowanym pulsem oddechem
innymi szczegółami geografii ciał

dla nich czas dopiero się zaczął
nie skończy się choćby się skończył
dopóki nie dojdą
i astry gwiazdy meteoryty
ogłoszą całkiem nowy świat

nowe imiona
nowy alfabet
pieszcząc wybrane litery

stary wylicza się kolejnymi kostkami domina
po W niewiele zostało miejsc
przy których warto byłoby się zatrzymać

[tabakiera]

Że też akurat w miasto na W. musiało trafić.
Zawsze mówiłam, że z gazem trzeba uważać.

Stary zawsze będzie pamiętał to, co stare i nie doceni nowych miejsc.

Sporo tu gier słownych, sporo ironii, zabawy słowem i rymem.

Przeczytało się z zainteresowaniem, uśmiechem i lekką refleksją.
Szczególnie to wyparcie apokalipsy.

https://www.youtube.com/watch?v=jpDwlb6_Cb4

[alchemik]

Weszłaś do domu z zapaloną zapałką, Dorotko.
Przecież widzę.
Wysiadło światło?
Nie winię Ciebie za ten koniec świata.
Nie tylko W. trafiło.
Zresztą, koniec jest początkiem, jak sama wiesz.

A tak serio, wiersz pomimo ironicznej powierzchowności posiada pewne uniwersalne głębie i dna do den do nich.
Nie traktowałbym go żartobliwie.
Takie ujęcie tematu. Licentia poetica.

Jurek

[eka]

Powracasz również do Wrzeszczy jako chyba tej pierwszej miejscowości na W i z ironią przedstawiasz efekty katastrofy w części pierwszej.
W drugiej już... spokojniej.