szkoda lata

[Lucile]

(z inspiracji wierszem Witki „z kuponu perkalu”)

w perkalowej sukience
między mnie a słońce weszła
niespodziewana wyobraźnia
temperatura widokiem prześwitu oszalała
nie pofrunęła
zgrabnie pantoflem przyszpilona

już po podorywkach

perkal zastąpiły barchany
spod parasola pluchę wróżące kalosze
przyziemione

tylko na szpilce tkwi pasyn lucylla* białą
szarfą przepasana

nie lata szkoda

...
* z rodziny rusałkowatych, częściowo chroniona

[Marcin Sztelak]

Chyba szybciej przemijania, mimo wszystko jesienny wiersz.

Pozdrawiam

[witka]

Końcówka zagadkowa, a jednak najlepsza.
Bardzo dobry wiersz.

[Lucile]

mimo wszystko jesienny wiersz.

Końcówka zagadkowa, a jednak najlepsza.

Panowie, bardzo mi miło. dziękuję, pozdrawiam i stawiam południową kawę
Lu