Ślady na czarnym śniegu

[Marcin Sztelak]

Stagnacja,
nawet sąsiedzkie orgazmy
nie wzbudzają zazdrości.
Nie mówiąc o innych podnietach.

Nadal wierzymy w nieuniknione
nadejście wiosny, ale tylko z perspektywy
kalendarza.

W którym jakby mniej kartek, paradoksalnie
nawet na początku roku.
I pomyśleć, że jeszcze wczoraj
rozbierałem cię ze znaczeń, nie bacząc
na upływy i braki.

Dzisiaj skrupulatnie zliczam wyrazy,
wiedząc, że coraz rzadziej otwieramy usta,
bojąc się zamarznięcia oddechów.

Mróz wciąż trzyma,
stąd, aż po nienaturalnie ściśnięty horyzont.

[witka]

Nie dość, że czarny to i kopny ten śnieg.

[Nula.Mychaan]

Bardzo mi się podoba.
Ciekawa jestem czy doczekam się kiedyś bardziej optymistycznego wiersza

[Marcin Sztelak]

Jak to mówią – pożyjemy - zobaczymy Lecz nawet jeśli – to będzie nieuzasadniony optymizm, ale nie mów hop, póki nie upadniesz...

[Nula.Mychaan]

Marcinie i tak nie ulega wątpliwości, że lubię Twoją ciemną stronę, pobudzasz moją wyobraźnię i podziw dla kunsztu.
Z natury jesteś pewnie pesymista więc i stąd czasem nawet naturalistyczne wizje
Pozdrawiam

[Alek Osiński]

Oj tam, Marcinie, nie smutaj, trzeba podniecać żar uczuć.
Wszak nawet z perspektywy kalendarza wiosna często się powtarza.
Poza tym istnieją przecież jeszcze wspomagacze

[tetu]

Nadal wierzymy w nieuniknione
nadejście wiosny, ale tylko z perspektywy
kalendarza.

Jak dla mnie rewelka Marcin, aczkolwiek ciśnie mi się na usta - cóż to za pesymizm!

Ok. Są sytuacje, wspomnienia, miłości, których nie da się powtórzyć, a czarny śnieg jest dla mnie aż nadto zrozumiały.
Dobry wiersz.