okno świadkiem

[biegnąca po fali]

rozproszyły się myśli daleko od pnia
zima będzie łagodna
noc ciemna choć do znudzenia powtarzasz światło

bo rozproszyły się myśli nie chmury
gąszcz taki że nic tylko ciąć
równomiernie rozkładając siły na zamiary
i konsekwencje
w razie gdyby udało się wydobyć choć jedną latarnię

przepalona żarówka jak księżyc
odbije cudzy blask
zaledwie liżnie parapet

później po bluszczu w dół

[Marcin Sztelak]

W dół? Czyli gdzie? Nie czuję się dzięki Tobie osamotniony w pesymizmie
Pogrzebałbym w drugiej zwrotce, tzn. nie chmury i latarnię przerzuciłbym do osobnych strof (jako miłośnik przerzutni).

Pozdrawiam.

[biegnąca po fali]

Marcinie - ja jestem nietypową pesymistką. Nietypową czyli taką, która ciągle się uśmiecha.
Mimo wszystko. Albo na przekór.

Szczerze mówiąc, nie bardzo rozumiem o co chodzi z tymi zmianami, ale pomyślimy.

"W dół? Czyli gdzie?" - no właśnie, gdzie? Tak sobie kombinowałam, że nawet światło
wychodzi z ziemi (wschód) i do ziemi wraca (zachód słońca, tudzież księżyca).
Pewnie niezbyt czytelna ta puenta, ale inaczej nie potrafiłam tego oddać.

Dziękuję

[Nula.Mychaan]

Oj Biegnąca uśmiechnij się
Druga strofka przygnębiająca, ale rewelacyjna.
W sumie dla mnie to dość impresjonistyczne wrażenie końcówki wiersza, bardzo mi się to podoba

[lczerwosz]

okno, rama świadkiem
przejścia na drugą stronę
niestety i bluszcz nie uradzi
ciężaru ciemności
potem będzie już tylko łatwiej

[Alek Osiński]

zaledwie liżnie parapet

"liźnie"

Bardzo interesujący piorunochron z bluszczu zbudowałaś, Ewo.
Odprowadza on bezpiecznie naelektryzowaną aurę
wprost do bezpiecznej chłodziarki. Więc tylko czekać
aż ziemia zwróci to co oddała. Faktycznie, wszystko
się z niej bierze. Nawet jaskółki przecież na wiosnę
wylatują z toni jeziora.

[Marcin Sztelak]

Pytanie retoryczne bardziej. I mimo pesymizmu uważany jestem za wesołka – inklinacja do czarnego humoru...

[biegnąca po fali]

Nulo, Leszku, Alku, Marcinie - dziękuję:)

[eka]

Mam problem z powtórzeniem: rozproszyły się myśli.
Pierwszy wers w takiej wersji:

okno świadkiem

myśli daleko od pnia

- mocniej łączy się z tytułem.

Wydaje mi się również, że można ciąć metaforyczne nierozproszone chmury, a nie dalekie myśli.
I czemu służy informacja o łagodnej zimie?
Co jeszcze?
Mało liryczny, konwencjonalny fragment:

równomiernie rozkładając siły na zamiary
i konsekwencje

Oraz literówka w liźnie.

Mnie nie zachwycił, sorry, Ewo.

[biegnąca po fali]

Nie ma za co sorrować, Ewo. Przyjmuję na klatę.
Dzięki:)