na później

[biegnąca po fali]

w razie potrzeby
chwytamy za noże albo wiersze
reszta jest historią która nie powinna się zdarzyć
dopowiedzeniem do końca powietrza i światła

dlaczego cisza
gdzie owacje po finalnym akcie
obiecywana apokalipsa po której stworzą od nowa
ślepe uliczki zatrzymujące nas w miejscu i czasie

nawet gdybyśmy szukali winnych
nie znajdziemy nikogo prócz własnych cieni na drodze
plamy oleju
w której każde zobaczy co zechce
może nawet uwierzy w rzucanie nałogów klątw
winę i karę tuż po niej

pozorny bezruch

bo para wypuszczana z ust
układa się w kolejną warstwę chmur nad miastem
jeszcze chwila i przestaniemy się mieścić
w swoich ciałach kanonach
a wtedy skrócą nas o myśli

zbyt ulotne by zdążyć je zapisać

[AS...]

Ewuś
po raz pierwszy
skojarzyłem Twoje teksty z prorokiem Jeremiaszem;
wieszczył wbrew swojej woli tezy niepopularne i niewygodne
ale jakże prawdziwe...
Jeremiasza polecam Twojej uważnej lekturze;
warto

[biegnąca po fali]

Zaskoczyłeś mnie tym komentarzem, ASie. Czyżbym posuwała się zbyt daleko w swym pesymizmie,
kalekiej wizji kalekiego świata?

[Nula.Mychaan]

Ewa przepiękne frazowanie, czwarty wers wywołał gęsią skórkę, niesamowity i już do końca mnie tak trzymała
Tu kunsztowny wiersz.

[EdwardSkwarcan]

Ewo, czyżbyś zwątpiła w przewagę dobra nad złem?
A może znajdą genialny środek na szczęście?
Z przyjemnością

[eka]

nie znajdziemy nikogo prócz własnych cieni na drodze
plamy oleju
w której każde zobaczy co zechce

Dumam nad przypisaniem liczb i rodzajów rzeczowników odpowiednim czasownikom i - pewnie dla mnie tylko - labirynt to bez wyjścia:)
Nie ogarnę bez pomoc Autora.
Help:)

[biegnąca po fali]

Nulo, Edwardzie - pięknie dziękuję:)

Edwardzie - chyba tak.


Ewo - no miałam problem przy pisaniu. Kombinowałam, poprawiałam...
Wydaje mi się, że teraz jest ok, ale...

[eka]

nie znajdziemy nikogo prócz własnych cieni na drodze
plamy oleju
w których każdy zobaczy co zechce

A nie tak?

[biegnąca po fali]

Każde. Raczej. W sensie, że każde z nas (ja/On).
Ale głowy nie daję;)

[Marcin Sztelak]

Proroczo, apokaliptyczny wiersz. Ładnie wpiuję się w mój pesymizm, więc nie szukam dziury w całym.

Pozdrawiam.