nie nazywam już braci po imieniu

[ryba]

"wówczas bezbronna
dziś nieuległa
pełna pamięci i dotyków
z prochu powstałam"

tylko pilnuj, żeby nie zrobili z ciebie napisu na dropsach, sprzedawanych w budzie z dewocjonaliami - oczywiście, mam tu na myśli Polskę,
o której traktuje wiersz.


Bardzo fajny i zmyślny pomysł na przekazanie wzniosłej treści.

[Alek Osiński]

rozbierali mnie
kawałek po kawałku biorąc
jak swoją

w bólu i osamotnieniu trzy razy
ocierałam się o śmierć
za słaba by wstać
zbyt silna by umrzeć

wypluwając kości
po cichu kołysałam niewinne dzieci
a szkielet rozpadał się na tysiące oczek
nawlekali

wówczas bezbronna
dziś nieuległa
pełna pamięci i dotyków
z prochu powstałam

mam imię
przeglądam się w sumieniach innych

Dobrze opisany ten proces uwalniania się od słabości
i zależności. Pil jak ten Piotr, co się trzy razy zaparł
aby stać się "opoką", przynajmniej dla siebie. Podoba się

[tetu]

Abandonku, dziękuję cukier wprawdzie jest niezdrowy, ale co tam, lubię, zatem...

Teo, masz rację można różnie czytać, fenks.

Eko

Mirek, dziękuję.

Lu, bardzo mi miło przeczytać taki komentarz, cieszę się że tak go odebrałaś, bardzo dziękuję.

Bo oni nadal nie mają sumień. Nie piszę kto, aby nie wprowadzać wątków politycznych, lepiej zachować poprawność polityczną, inaczej cię zgrilują.

To je to Leś

Tetuś zwykle nie lubię patriotycznych wierszy, ale ten kupuję w całości.

Nula, ja też nie ,ani patriotycznych, ani okazjonalnych, dlatego chciałam ugryźć temat zupełnie inaczej, fajnie że się spodobał.

tylko pilnuj, żeby nie zrobili z ciebie napisu na dropsach, sprzedawanych w budzie z dewocjonaliami

Tak, to niezwykle istotne rybko Mam nadzieję, że pomimo wszystko nie będziemy napisem na dropsach. trzeba wierzyć:)

Dobrze opisany ten proces uwalniania się od słabości
i zależności. Pil jak ten Piotr, co się trzy razy zaparł

No właśnie Alku... z prochu powstałam
słabości, zależności, trzeba było się w końcu zaprzeć, dzięki serdeczne

[Tjereszkowa]

rozbierali mnie
kawałek po kawałku biorąc
jak swoją

w bólu i osamotnieniu trzy razy
ocierałam się o śmierć
za słaba by wstać
zbyt silna by umrzeć

wypluwając kości
po cichu kołysałam niewinne dzieci
a szkielet rozpadał się na tysiące oczek
nawlekali

wówczas bezbronna
dziś nieuległa
pełna pamięci i dotyków
z prochu powstałam

mam imię
przeglądam się w sumieniach innych

Jestem pod wrażeniem. Wiersze patriotyczne przeważnie ociekają patosem, często są zaangażowane politycznie. Ciężko napisać dobry współczesny wiersz w tej tematyce. U Ciebie czuje się podniosłość, ogromną moc słów, wszystko jest pięknie skomponowane i świetnie przykryte metaforą. Bardzo bardzo dobry wiersz.
Aż chciałoby się powiedzieć:
- można?
- można!

[tetu]

Tjeri, jestem zaszczycona Dziękuję za taki komentarz, to budujące.

[4hc]

chciałem tylko pogratulować. gratuluję.

[biegnąca po fali]

Bardzo dobry. Ale to już wiesz. Dużym plusem jest to, że wiersz można interpretować na różne sposoby.

[tetu]

4hc, fenks:)
biegnąca, głównym celem wiersza było wydrzeć ze środka to co się da, dzięki.

[Tomasz Gil]

Nie czytałem Twojego wiersza, jako patriotycznego. To komentujący się dopatrzyli, pewnie i dobrze. Zostawię swój odbiór dla siebie, a skupię się na klimacie wiersza. Jest delikatny, bez patosu, tak charakterystycznego dla tego typu wypowiedzi. Jeśli piszesz o Polsce, piszesz o niej, jak o człowieku; delikatnym i silnym, bo przeżył. Przez imię rozumiem tożsamość. Nie nazywam już braci po imieniu, to wyraz głębokiej pogardy. To wszystko nieźle komponujesz. Takie emocje czułem, czytając. Że zobaczyłem w tekście coś innego, to nie jest aż takie istotne.
Pozdrawiam.