"...tak jak nasza miłość..."*

Wiadomość

4hc · #1 Post autor: **4hc** » 20 lis 2017, 22:55

latem motyl usiadł na parapecie
dziś wiatr pomiata nim w kącie
już jesień

zaraz zima
pokruszy mrozem skrzydła
i pogrzebie śniegiem

a wiosna
nie da nowego życia

....

*Antonina Krzysztoń - Motyl

Alek Osiński · #2 Post autor: **Alek Osiński** » 21 lis 2017, 15:35

4hc pisze: ↑
20 lis 2017, 22:55
latem motyl usiadł na parapecie
dziś wiatr pomiata nim w kącie
już jesień

zaraz zima
pokruszy mrozem skrzydła
i pogrzebie śniegiem

a wiosna
nie da nowego życia

Wyraźnie pesymistyczny wydźwięk,
ale w gruncie rzeczy to bardzo banalny,
jak dla mnie, wiersz jest.

Za dużo oczywistości.

4hc · #3 Post autor: **4hc** » 21 lis 2017, 18:28

tak, taki banalik

Nula.Mychaan · #4 Post autor: **Nula.Mychaan** » 21 lis 2017, 19:15

Jak na Ciebie to zadziwiająco prosty,
pesymistyczny i oczywisty

4hc · #5 Post autor: **4hc** » 22 lis 2017, 14:05

tak,na taki miał wyglądać

#6 Post autor: **eka** » 24 lis 2017, 23:39

Prosty wiersz oparty na symbolice pór roku i kruchości motylego żywota. Tu miłości.
Nihil novi - ale scena z pierwszej cząstki wzrusza. Spokój lata i wietrzny kąt jesieni. Na parapecie, który dla mnie jest symbolem łączącym wnętrze i zewnętrze spraw, wzmaga się pomiatanie przez los. Zepchnięcie do kąta. My nie chcemy, ale to poza nami i tak w epilogu pokruszy mrozem skrzydła.
Delikatnie a mocno.
---------
Zapis tytułu - koszmarek.
Może:

tak jak nasza miłość*

Henryk VIII · #7 Post autor: **Henryk VIII** » 25 lis 2017, 0:08

Pogrzebanie śniegiem - okrycie bielą : jest w tym coś czystego i uroczystego, swojego rodzaju ukłon dla kruchości. Owszem, wiosna nie zwraca życia temu, co przepada w niebyt, przyfruną inne motyle - także i ich skrzydła zostaną pokruszone, ale ani motyle, ani człowiek - nikt i nic nie wybiera samego siebie, wszystko zostaje odgórne dane - gatunek, rasa, kolor oczu, nawet imię czy nazwa ( motyl sam siebie nie określił motylem). I jednak nie mamy zbyt wielkiego wyboru : podlegli czasowi oraz cyklom pór roku, jesteśmy mieszkańcami najlepszego ze światów, ponieważ innego nie ma... :kofe:

4hc · #8 Post autor: **4hc** » 27 lis 2017, 12:52

Henryk VIII pisze: ↑
25 lis 2017, 0:08
innego

zgadza się, jest to wiersz w duchu haiku, więcej w nim przestrzeni niż treści, a treść z pozoru łatwa i banalna zmienia się i zyskuje po chwilo " medytacji " nad . przynajmniej taki efekt foremny probowałem osiągnąć.
wykorzystując sabi, starając się zachować i uwydatnić ma.nie wiem czy to wyszło, bo to trudne. pozdrowiam