świt

[jabberwocky]

Nad miastem dzień kolejny świta,
szary i mglisty jak poprzednie,
jesienny chłód za serce chwyta
nie tylko nocą, ale we dnie.

Pogoda smutkiem mnie przepaja
bo stałem się meteopatą.
Niezmiennie tęskno mi do maja
i chciałbym znów zobaczyć lato.

Może ostatnie, tego nie wiem
ale nadzieję mam nieśmiałą,
że jak ostatni liść na drzewie
przetrwam. Dotąd się udawało.

[ryba]

Kiedyś na pewno się nie uda,
bo życie też ma swoje prawa;
przyjdzie ta z kosą - nieproszona
i wtedy skończy się "zabawa".

Lecz niekoniecznie już, natychmiast,
dzisiaj czy może w przyszłym roku.
I choć nadzieja matką głupich,
warto jej zieleń mieć na oku.


Bardzo lubię te Twoje "maruderki" - jest w nich wiele z prawdziwego życia, a wszystko przekazane lekkim, ujmującym słowem

[tabakiera]

Podoba mi się ostatnia strofa, a całość - tak sobie.
Mam wrażenie, że częsć pisana pod rym.
W drugiej strofie można zredukować zaimki.
Nic mnie nie zatrzymało w tym wierszu, choć oddaje nastrój jesienny.
No i jest tu pewien upór.

[Leon Gutner]

Cóż chce się powiedzieć - powodzenia w przetrwaniu .
Byle z wierszem co jakiś czas

Z uszanowaniem L.G.