klatka

[Nula.Mychaan]

White Raven bardzo dziękuję za czytanie

odoba mi się, aczkolwiek bym już poszedł za ciosem i ustabilizował rytm, mocniej wystylizował na modlitwę, czy litanię. Są dwie linijki w kursywie, a może by można cztery, czyli po każdej zwrotce, takie płynące wprost z duszy, jakby poza narracją wiersza. Powstaje jakby dialog, polemika jednostki z mądrym ale belfrowatym "narratorem".

Leszku zależało mi na luźnym nawiązaniu do modlitwy, tym bardziej, że pierwszy z tych wersów, nie jest tak naprawdę modlitwą, dlatego zróżnicowałam wielkość liter w słowie - panie.
Polemika z narratorem zmieniłaby bardzo radykalnie wymowę wiersza. Dziękuję jednak ze wgłębienie się w tekst i propozycje zmian.

[lczerwosz]

Leszku zależało mi na luźnym nawiązaniu do modlitwy, tym bardziej, że pierwszy z tych wersów, nie jest tak naprawdę modlitwą, dlatego zróżnicowałam wielkość liter w słowie - panie.

Tak. Można bowiem "modlić" się dysponenta przedmiotu pożądana, jak do Boga. Przykładem jest każdy głód w ogóle, sprawa całkiem jasna.

Polemika z narratorem zmieniłaby bardzo radykalnie wymowę wiersza.

Nie zmieniłaby, bo już teraz występuje. Inny jest punkt widzenia dziewczyny "na głodzie" i narratora, który mówi "nie idź dziewczyno..."

[Nula.Mychaan]

Ale bardziej wyostrzenie tej polemiki zmieniłoby jednak zbyt wiele, ale jeszcze to przemyślę

[Liliana]

Nula, to wiersz z najwyższej półki, pięknie napisany i treść niebanalna.
Gratuluję i pozdrawiam serdecznie, Liliana.

[alchemik]

Tyle już naopowiadali na temat wiersza, że nie śmiem nawet się mądrzyć.
Potwierdzam, akceptuję.
To bardzo dobry wiersz.

Wszak jesteśmy z tego samego chowu klatkowego poetów.
Teraz biegamy sobie po ściółce i zaskakujemy czytelników.
Niech oni się modlą.

[Nula.Mychaan]

Lilianko i Alchemiku bardzo dziękuję