Mojemu pokojowi

[żebro]

W momencie który wybrałam na kastrację,
moje koty przestały wierzyć w Boga i myślą
jedynie o tym jak więcej zjeść, kręcąc się wciąż

wokół lodówki. W moim powietrzu mieszka
śmierć. To licha gołębica i głodna, więc skubie
miski i gości, wszystkim to przeszkadza, dlatego
stąd uciekają, tylko nie koty, koty

nie, bo

jej nie widzą. Tę małą, bezpańską ptaszynę
przytuliłam, wygrzałam i dałam na imię Fantazja.
Teraz każdy kto przychodzi mówi, że mam
utrzymać Fantazje na wodzy, a ja już pozwoliłam
jej ze mną żyć.

[jaguar]

Podoba mi się ten wiersz. Koty, które przestały wierzyć w Boga - wydaje mi się zbędnym, wersem. Ostatnia strofa trochę psuje poziom wiersza, bo wyszła banalnie. Pozdrawiam serdecznie

[Marcin Sztelak]

Bardzo ciekawy wiersz, niebanalna śmierć pod postacią gołębicy, osowoionej i biednej. Oczywiście do tego koty, niezastąpione.
Chociaż zakończyłbym na utrzymywaniu Fantazji na wodzy, bo przecież pozwolenie wynika z wersów wcześniejszych.

Pozdrawiam.

[Lucile]

Bardzo, bardzo podoba mi się ten wiersz.
To koty, a raczej to, co im zrobiono, są kluczem i powodem zrozumienia przybycia tej

To licha gołębica i głodna, więc skubie
miski i gości, wszystkim to przeszkadza, dlatego
stąd uciekają, tylko nie koty,

Dla mnie także, jak i Marcinowi, wiersz kończy się na

mam
utrzymać Fantazje na wodzy,

zgubił się ogonek pod ę?

Dobry wierz, serdecznie pozdrawiam
Lu

[4hc]

bez sensu jest takie cięcie wersów - w moim mniemaniu.
wiersz podoba mi się, myśl i prowadzenie jej. forma nie przemawia

[Alek Osiński]

Dla wykastrowanych śmierć przestaje mieć znaczenie
(bo i tak są w zasadzie martwi)
natomiast niewykastrowani mają na oswojenie śmierci fantazję.

W pewnym sensie rzeczywiście tak jest, chociaż nie wiem
czy "fantazja" to akurat najtrafniejsze określenie.

Z wiersza najbardziej podoba mi się pierwsze zdanie,
bo już osadzenie akurat "gołębicy" w roli, w obliczu kotów,
trochę jakby przypadkowe, końcówka też jakby
zbyt przewleczona. No, ale źle nie jest.

[Nula.Mychaan]

Bardzo intrygujący, podoba mi się zestawienie kotów i gołębicy,
jedynie skończyłabym na - utrzymać Fantazje na wodzy, pozostałe są zbędnym dopowiedzeniem i psują wiersz.
Ogólnie podoba mi się

[eka]

Koncept wiersza rozpięty między przerobionym na potrzeby sytuacji lirycznej frazeologizmem: trzymać emocje na wodzy a kastracją tychże uczuć. Stąd rodzi się napięcie w liryku.
Fantazje o śmierci, to wszak zobojętnienie na to, co niesie życie. Odzwyczajanie się od nałogu życia. I tu chyba stąd motyw lodówki. Bywa często, że odzwyczajając się np. od palenia, kompulsywnie pochłaniamy jej zawartość.
Koty (emocje) kontra gołębica ( śmierć). Wykastrowane jej nie zagrażają. Tracą drapieżność. A ona wręcz odwrotnie, ciągle jej wydaje się być za mało w domu peelki, więc zaznacza swoją obecność.

Nikt śmierci nie chce, poza bohaterką, która pozwala jej zamieszkać w swojej przestrzeni.
Ale to tylko przecież fantazja, jednak uptaszowiona i udomowiona czyni spustoszenia, i za późno na trzymanie jej na wodzy. Zresztą jak można gołębicę trzymać na wodzy?
Thanatos - grecki bóg śmierci, piękny, melancholijny młodzieniec też miał skrzydła:)

Jak zwykle Twoja, Żebro, wyobraźnia liryczna mocno rezonuje z moją.
Bardzo mi się wiersz podoba.

[Henryk VIII]

Witaj,
w sumie , po świetnym komentarzu Eki, mało już można dodać. Od siebie dorzucam: motyw kotów - bardzo trafiony ( podoba mi się bardzo , pomimo iż prywatnie się nie zgadzam z pewnym szczegółem: wiem, wiem, że to literacka kreacja, ale trudno mi się zgodzić, że koty nie widzą śmierci ). Konstrukcja wiersza - właściwa, podług mnie forma - w porządku.

h8

[tetu]

Czytałam już ten wiersz.
Zatem powtórzę tylko, że dobry, liryczny kawałek, choć ostatnia strofa mocno czasownikowa z powtórzoną Fantazją.