inwersja barw

[alchemik]

Z niedawnej inspiracji fotografią artstyczną iTuiTam

Kiedy odwrócimy znaczenie
może w nieporządku
odnajdziemy myśl zadaną pierwotnym słowem

biłbym się o to od pierwszej do ostatniej
że w krwi nieprzypadkowym

inwersja ducha pozostawia w mocy

choćby był dodatkiem do drinka
spijanego w wolną negatywami
liściasto kwietną
sobotę

to słowo
choć nie modlitwa

ale i tak je wypowiem

[jaguar]

A więc w chaosie widzisz podsens, or nadsens. Nieregularność i niestabilność, czyli inwersja, albo po prostu przewrócenie do góry nogami coś co wydawało się zdefiniowane, określone. Ale zawsze można się uciec do etymologii przecież i tam znaleźć sens SŁOWA - bo to z niego powstało WSZYSTKO. Przy tym wierszu należy pofilozofować.

[alchemik]

To przecież jasne.
Ja przecież cały czas filozofuję.
Jedyny przedmiot na różnych, nieukończonych studiach, z którego zawsze miałem bdb., to filozofia.
No, były jeszcze i inne przedmioty. Głównie chemiczne i biochemiczne. Psychologia też mi dobrze szła. Fizyka od biedy, bo zwykle na db.
Nie miałem wśród swoich zajęć poetyki, niestety.

[jaguar]

Brawo! Wszechstronnoć pomaga przy pisaniu. Też lubiłam filozofię, za to z chemii miałam ledwo trójkę. Poetykę miałam, ale w obcym języku i wcale mi to nie pomaga w pisaniu.

[alchemik]

A więc fiat lux, bo zewsząd ciemne chmury.

[Marcin Sztelak]

Filozoficzny wiersz, wychodzi na to, że ostatnie też będzie słowo. Chociaż, może to myśl była jednak pierwsza.
I zdaję mi się, że jednak modlitwa – najważniejsza.
Pozdrawiam.

[AS...]

jeżeli filozofujemy, to nie istnieje coś takiego jak chaos;
chaos jest tylko jedną z form uporządkowania;
nie zawsze znamy klucz, regułę, sens
ani sposób w jaki dokonywany jest porządek,
ale jego opis odnajdujemy w najmarniejszej nawet liczbie niewymiernej;
a więc matematyka...

a teraz o Twoim wierszu: odpowiem pokrętnie;
przypomina mi się scena z filmu "Piękny umysł"
w której John Nash wypowiada pod adresem kolegi pewną kwestię:
"można matematycznie udowodnić, że twój krawat jest brzydki"

jeżeli zacny Jurku sądzisz, że to żart ponurego matematyka,
to jesteś w grubym błędzie...

pozdrowienia

[alchemik]

Uwielbiam Twoje wypowiedzi AS...
Choć chaos jako porządek brzmi dla mnie nad wyraz matematycznie. Teoria chaosu?
Filozoficznie jest w tym jakaś prawda, bowiem to z chaosu pojawia się uporządkowanie.
Jednym słowem w chaosie zawarte jest wszystko to, co nazywamy porządkiem.
Potrzebujemy tylko Słowa na rozerwanie go na uporządkowane strzępki, żeby chaotyczne chmury burzowe spłynęły deszczem i powaliły gromem.
Zawsze byłeś jednym z moich najlepszych nauczycieli, Jurku, choć może się do tego nie przyznawałem.
Teraz sam staram się uczyć.
A jednak rady od Mistrza są pożądane.

Też Jurek

[AS...]

jest dokładnie odwrotnie:
to z uporządkowania pojawia się chaos;

kiedy laik podniesie maskę samochodu, powie:
ale tu bałagan...

podobnie jest z wierszami;
można je pisać z sensem i bez sensu;
czytelnik nie musi wiedzieć jaki silnik
ukryty jest we wnętrzu,
ale jedno jest pewne:
auto musi jechać

a z tym miszczem, to ubawiłeś mnie setnie

idę chlać

[alchemik]

No, muszę pokłócić się z Miszczem.
Zanim się schleje.
Tak tak entropia prowadzi do chaosu.
Strzałka czasu.
Tylko, że czas biegnie przez nas, naszą upośledzoną świadomość, albo my w nim biegniemy tylko na niby.
Zawieramy się w nim.
Bo to przecież wymiar przestrzenny. Nie biega, nie rusza się, tylko jest.
Moim zdaniem, zarówno chaos jaki porządek są dwiema stronami tego samego problemu, przedstawienia rzeczywistości.
To kwestia spojrzenia stworzenia obdarzonego tym, co nazywamy inteligencją.
Pierwszym był ponoć Bóg i próbował to jakoś przedstawić, oddzielając mrok od światła.
Miał lepiej, bo ponoć jest poza czasowy.
My, na Jegoż podobieństwo, robimy to samo, tylko często od dupy strony.

Jurek