Wyspiański i Cyganki

[Lucile]

do stycznia 20018 nauczę się śmigać na artefakcie lewego podudzia.

Daleko sięgasz, chociaż jak się zastanowić to wiedźmy i alchemicy żyją i snują się przez stulecia
oraz chi lo sa, czy nie millenia?

[eka]

Wyjście od zdjęcia i przemycenie w jego wątku wielu ciekawostek z życia Artysty i Autorki.
Proza dokumentalna jak ulał:)

[Lucile]

Wyjście od zdjęcia i przemycenie w jego wątku wielu ciekawostek z życia Artysty i Autorki.

Mam jednak nadzieję, że nie zaburzyłam proporcji i ego autorki podkolorowało
(jak było w zamierzeniu) tylko tło.
Zgodnie ze znanym cytatem: znaj proporcjum, mocium panie.

Dziękuję, Ewo, pozdrawiam
Lu

PS. Takich opowiastek, wysnutych z archiwalnych fotografii, czy innych - jeszcze starszych eksponatów
snuje się po muzeum sporo.
Nic tylko się schylić i przygarnąć.

[eka]

Zdecydowanie Mistrz na planie pierwszym biograficznej fotki:)
Przygarniaj, Lu.

[Nula.Mychaan]

Lu ja tam Ci tylko powiem dziękuję

[Lucile]

To ja dziękuję Wszystkich, którzy chcą czytać teksty z tego Działu Dokumentalno - Publicystycznego, w tym także moje eseje.
Wiem, trzeba czasu (a ten jest cenny) oraz uwagi na zatrzymanie się przy tekstach biograficznych, z pogranicza historii, historii sztuki i... ciekawostek.
Na usprawiedliwienie, a także dla zachęty dodam, że staram się, by nie wiało z nich "naukawą nudą".
A to, że są czytane, to najlepsza dla mnie rekompensata za "dlubanie" w archiwach i muzealnych zakamarkach.

Serdecznie pozdrawiam
Lu

[alchemik]

Uważam, Lucia, że powinnaś oprzeć na tych swoich poszukiwaniach artystycznych jakieś ciekawe opowiadanie, a nawet powieść, które nie są dokumentalne, choć na dokumentach się opierają. Tajemnicze, detektywistyczne w sposobie naukowego rozpoznania, może mistyczne.
Masz przykład w powieściach o Robercie Langdonie. Też historyku sztuki. Kod Da Vinci, Anioły i demony.

Twierdzę stanowczo, że możesz być lepsza od Dana Browna.

Nalegam, żebyś się zastanowiła nad moim pomysłem. W pewnych kwestiach mógłbym nawet pomóc.

Jurek

[Lucile]

Proszę, Jerzy, nawet sobie tak ze mnie nie dworuj.
Znam swoje możliwości, wiem – że póki co – mam chłonny umysł i „oskomę” na wiedzę,
szczególnie historyczną, ale jeszcze (na szczęście) nie „bąbelkuje mi” pod koafiurą.
I oby tak pozostało.

A powieść? Przecież się pisze, już od dłuższego czasu – niestety z coraz dłuższymi antraktami.

Dziękuję za komplementy - stanowczo na wyrost - ale byłabym hipokrytką, gdybym poczęła się krygować i zaprzeczać, iż nie liznęły mojego ego.

Pozdrawiam
Lu

[szczepantrzeszcz]

Jak tutaj wrócę na dobre, napiszę coś więcej. Z Tobą się tak fajnie gada...

Teraz skromne dziękuję.