tak by nabrały ważności

[tetu]

Średnio mi się tutaj podoba Ewo. Czytałam kilkakrotnie i tak właściwie się poślizgałam po tekście.
Pierwszą strofę czytam bez pierwszego wersu i bez tego dopowiedzenia

niż są w stanie utrzymać

Jeśli się przyjrzeć, wczytać to bardzo przewidywalnie napisałaś dwie pierwsze strofy, bez niespodzianek.

Świt, śmierć - dwa określenia znaczeniowo inne, a jednak coś mi w tej puencie nie pasuje. Brzmi sztucznie i sucho, może ze względu na tą samą część mowy oraz formę rzeczownika, albo zapis
Poza tym myśl wydaje mi się nieskończona, taka urwana nie w porę, ale klimatycznie jak to u Ciebie.

[biegnąca po fali]

Skoro tyle osób napisało, że jest źle, to trzeba to przyjąć - na klatę i do wiadomości.
Trudno. Dzięki za pochylenie.

[Alek Osiński]

taka dziwna przypadłość
dłonie mijają się w locie
niedopasowane do okoliczności
sięgają po więcej niż są w stanie utrzymać

zaczyna się niewinnie
od pogubionych rękawiczek
twarzy zbyt zwyczajnych by zapamiętać
ich historie

oddalasz się od światła
bez względu na źródło
dystans

jak wtedy gdy wypowiadasz świt śmierć

Widzę, że tutaj jakoweś zmiany były, Ewo,
szkoda że nie zachowujesz wersji pierwotnej
bo można sobie wtedy porównać.

Ale w kształcie takim, jaki jest
to najbardziej mnie przekonuje druga strofa.
Właściwie wydaje mi się, że to byłby
bardzo dobry początek wiersza.