ona

[Jasher]

Pierwsza strofa przepiękna. Druga faktycznie idzie w kierunku babcinych świątecznych garów i choć ten motyw sam w sobie jest równie piękny, to akurat dla mnie niszczy klimatyczny urok pierwszej zwrotki.

[Liliana]

Moi Drodzy - rybo, alchemiku, tetu, Szczepanie, Leo, Jasher!

Nie sądziłam, że mój wiersz wywoła taką falę dyskusji. Wybaczcie, ale nie będę niczego objaśniać. Wolę, żeby każdy odczytywał po swojemu i bardzo sobie to cenię.
Pięknie Wam dziękuję, że zechcieliście zagłębić się w treść i ciekawie ją zinterpretować.
Pozdrawiam najserdeczniej, Liliana

[szczepantrzeszcz]

Bardzo ładny wiersz o przemijaniu czasu, urody...

Uroda nie przemija. Wystarczy się zakochać prawdziwie... tak na całe życie

[alchemik]

Szczepanie, ależ ja się z Tobą zgadzam. W miłości uroda trwa i rozkwita aż do końca i poza koniec.

[Henryk VIII]

Witaj,
wchodzi się w przestrzeń Twojego wiersza jak w pokój prześwietlony bursztynowym, jesiennym światłem. Ładnie, delikatnie szkicujesz ulotność , podległość prawidłom czasu. Jest tu i smutek przemijania, i łagodność jesieni, i nadzieja na dalsze dni - bo przecież się stanie kolejna zima z wigilijnymi aromatami grzybów, z orzechami. Zacytowany fragment dyskretnie rozjaśnia obrazy, jakie się otwierają w wyobraźni. W sumie to wiersz o samotności panny jesiennej - chyba bardzo świadomej ( bo myśli o tym, że diabli wzięli...) , a jednak wypieranej, skoro te przygotowania do zimy...

H8

[Liliana]

Szczepanie, Alchemiku,
przyjemnie czytać Wasze słowa o takiej urodzie, która nie ginie, jeśli towarzyszy jej miłość. To budujące.

Serdecznie Was pozdrawiam, Liliana

[Liliana]

wchodzi się w przestrzeń Twojego wiersza jak w pokój prześwietlony bursztynowym, jesiennym światłem...

Jak ja się cieszę, widząc po dłuższej nieobecności Waszą Wysokość. Dygam w podziękowaniu za przepiękną recenzję wiersza.
I ośmielam się wręczyć Waszej Wysokości tę skromną - Liliana