niedoczekania

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 03 gru 2017, 23:21

to jakiś absurd Igo

zbyt często przywołujesz noc
zdmuchując gwiazdy aż do ostatniej
dla której zachowałaś najważniejsze spośród życzeń
spełni się może dziś
wystarczy stanąć na palcach i mocno trzymać
nieobecnych za słowo

noc to sny a w snach wracają
zawsze od południa
ze słońcem przyczajonym za plecami
pewnie stąd nawyk przymykania oczu
i niemy żal do planet
bo akurat przy tym układzie
widać tylko kontury czuć ciepło
które każe ci wierzyć

nawet gdy nastrój niebezpiecznie szybko
obniża się do granicy
za którą ciemność wymyka się spod kontroli
dogaszając przeoczone światła
osiada na piersiach ciężka od rojeń
i lepka po krawędź

za którą boisz się wychylić

#2 Post autor: **eka** » 05 gru 2017, 22:58

Co jest absurdem dla podmiotu?
Tok pragnień, myśli, obrazów i nastrojów adresatki wiersza, Igi.
Niedoczekania odwołują ją do nieobecnych, których trzyma za słowo. ( I tu bym dodała w 1. wersie drugiej cząstki zaimek: oni. Trzeba bowiem wrócić do poprzedniej, aby ustalić kto wraca: noc to sny a w snach oni wracają)

Gwiazdy i życzenia - a układ planet zasłania przeoczone światła, ciemność, noc depresji, nie pozwala dostrzec jasnej przestrzeni.
Dobry wiersz. Z refleksją, klimatem, bardzo plastyczny, bo pozwala uruchamiać kolejne obrazy.

4hc · #3 Post autor: **4hc** » 06 gru 2017, 2:55

tak właściwie to o czym to? przeskok między pierwszą a drugą strofą wprowadza mnie w zakłopotanie.
przy takich wierszach nie czuję ani melodii, ani rytmu, tylko zakłopotanie - bo sensu tak zapisanych myśli też nie widzę

wiersz kojarzy mi się z takim tam gadaniem na okrętkę żeby było fajniej. pozdrawiam

nie · #4 Post autor: **nie** » 06 gru 2017, 4:00

Stanąć na palcach aby dotknąć gwiazd, absurd Igo, żal do planet. Bardzo lirycznie.

4hc · #5 Post autor: **4hc** » 06 gru 2017, 4:12

nie pisze: ↑
06 gru 2017, 4:00
żal do planet

ale żal o co, mądrze piszesz to się Ciebie podczepię, lirycznie... ale po co

nie · #6 Post autor: **nie** » 06 gru 2017, 4:16

Wenus, Merkury, Mars, Jowisz – bogowie którzy nas nie słuchają? Żal za naszą znikomość wobec kosmosu. Żal skierowany do gwiazd, kiedy w pobliżu nie ma ludzi. To tylko kilka propozycji.

4hc · #7 Post autor: **4hc** » 06 gru 2017, 4:30

Ukryta zawartość

To forum wymaga zarejestrowania i zalogowania się, aby zobaczyć ukrytą zawartość.

nie · #8 Post autor: **nie** » 06 gru 2017, 4:35

4hc pisze: ↑
06 gru 2017, 4:30
Ukryta zawartość
To forum wymaga zarejestrowania i zalogowania się, aby zobaczyć ukrytą zawartość.

Naciągane, właśnie. Poezja w dużej mierze dąży do rozciągania znaczeń.
I wyobraźni.

biegnąca po fali · #9 Post autor: **biegnąca po fali** » 06 gru 2017, 11:58

nie pisze: ↑
06 gru 2017, 4:35
Naciągane, właśnie. Poezja w dużej mierze dąży do rozciągania znaczeń.
I wyobraźni.

Też tak myślę. Każda netafora jest naciąganiem/koloryzowaniem/przeinaczaniem rzeczywistości.

Alek Osiński · #10 Post autor: **Alek Osiński** » 06 gru 2017, 14:02

biegnąca po fali pisze: ↑
03 gru 2017, 23:21
wystarczy stanąć na palcach i mocno trzymać
nieobecnych za słowo

"nieobecnych za słowo" - dziwnie trochę wybrzmiewa ten wers, Ewo.

Może jednak zmieniony szyk byłby lepszy - tzn - trzymać za słowo nieobecnych.

I to powtórzenia "granicy" w końcówce mnie zastanowiło
no bo mamy i granicę i krawędź, a to jakby podwajać granicę;)

Ale w sumie podoba mi się. Dobra plastyka
bez zbędnej chirurgii