marzec niebawem

[e_14scie]

marzec świeżutki przysiadł na stole
przewrócił kubek z wczorajszą kawą
wdzięcznie zarzucił nogę na nogę
i tak nie wierzę w wiosenną radość

potem kapelusz tyłem do przodu
wetknął zazdrośnie niczym Otello
coś tam pobredził że kwiaty ogród
i tak nie wierzę w wiosenną

kurz na regale pokrywa książki
przygotowując zimę już do snu
bzdurą jest ufać w to co nastąpi
i tak nie wierzę w

a jeśli zdepczę pierwsze stokrotki
trzaśnie we włosach pęknięty grzebień
to choć o maju plotkują plotki
i tak nie wierzę

tej zeszłorocznej jadłam wprost z ręki
co by nie dała brałam i cześć
a jeśli nawet to kwestia chęci
i tak nie

czujesz to marcu powiedz że czujesz
nie patrz tak dziwnie czemuś mi zbladł
wykorzystałam do końca pulę
i tak

więc odłóż kredki w barwie tęczówek
bardziej błękitnych niż czyjeś łzy
bo ja zwiosennić już się nie umiem
i

[P.A.R.]

pisz se co chcesz
ja wolę Twoje białe
Prosiaczku

ps. do czego to doszło ...

[e_14scie]

Prosiaczku

chyba ś.m.

[Ewa Włodek]

więc odłóż kredki w barwie tęczówek
bardziej błękitnych niż czyjeś łzy
bo ja zwiosennić już się nie umiem
i

niewesoła ta pointa, Ewo... Miło mi było Cię poczytać...




Mnóstwo ciepła dołączam...
Ewa

[Leon Gutner]

A ja wierzę w wiosenną .
W wiosenną wenę Ev też wierzę .
Oj będzie smacznie.

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Podoba mi się ta forma, Listeczku.
Ubywa słów w ostatnich wersach jak kartek z kalendarza.
Kupiłam.

[e_14scie]

dziękuję Państwu ślicznie, powygłupiałam się trochę z formą.