Ostatni guzik ver. 2

Wiadomość

point of view · #1 Post autor: **point of view** » 11 gru 2017, 16:32

z prawidłowo odgryzionymi pępowinami
umiemy wędrować samotnie
czasami udaje się nam dotrzeć
do gorących źródeł

rozpaleni
wzbijamy się ponad przeciętność
za guzikami zasianymi
w naszych snach niebieską dłonią Herberta
wydłubujemy z dziurek sensy
na języku rozcieramy granice dobrego smaku

koło odprutej kieszeni gdzie Bóg
osobiście maluje nowym tęczówki oczu
nasz maleńki świat
coraz szybciej
zamiast guzika
wiruje na cienkiej nitce

w kolejnych wskrzeszeniach
nić jest zawsze czerwona
a atrament niebieski

Nula.Mychaan · #2 Post autor: **Nula.Mychaan** » 12 gru 2017, 21:14

Ten wiersz się bardzo zmienił, jednak chyba poprzednia wersja bardziej we mnie uderzyła.
Ta wersja jest też bardzo dobra.

point of view · #3 Post autor: **point of view** » 12 gru 2017, 22:39

... na Boga! KOBIETO. Nawet kwiatkiem... a tu ktoś przyłożył wierszem!

Nula.Mychaan · #4 Post autor: **Nula.Mychaan** » 12 gru 2017, 22:42

Oj tam, zaraz przyłożył

Pierwsza wersja mnie powaliła na kolana i przywiązałam się do niej