bądź

[biegnąca po fali]

nawet kiedy śnieg
przykryje drogi a słowa
nabiorą ostrości pierwszych sopli

zamarznie ciepło i światło
lustra przestaną odbijać twarze

rozwieje nas wiatr
ptaki podzielą skrzydłami
nierówno

zresztą

mnie zawsze było mniej
o tę drugą
ciemniejszą stronę

ciebie nigdy dość

nawet gdy pobolewała normalność zza okna
drzwi przez które moża było wyjść
i nie wracać

do wieczora milcząc
odpuszczać

kolejne słońca

[witka]

Fajny.
To zapisałbym tak:

rozwieje nas wiatr
nierówno podzieli
krakanie wron

[Alek Osiński]

Dobry klimat.

zamarznie ciepło i światło
lustra przestaną odbijać nasze twarze
znikną

rozwieje nas wiatr

Jeśli lustro przestanie odbijać twarze
to "znikną" chyba już niepotrzebne?

Zresztą "nasze" w związku z tym, że zaraz
później jest "nas" te można sobie darować.

No i ta puenta - szczerze mówiąc nie porywa;)

A w ogóle to wiersz przypomniał mi pewną piosenkę...

https://www.youtube.com/watch?v=924HJPmEjZg

[biegnąca po fali]

witka - "ale to już nie było by moje".
Dzięki.

Alku - poprawię. Dziękuję za wskazówki
i piosenkę:)

[AS...]

wiersz kluczy

obładowana siatkami wracasz ze sklepu najkrótszą drogą
nie zatrzymujesz się na pogaduszki z sąsiadkami
bo ciężar przerzyna dłonie

jedziesz pociągiem

tory pomiędzy stacjami są od zawsze ustalone
więc nie pozwól, żeby diabeł przestawił zwrotnicę

serdeczne

[Marcin Sztelak]

Dobry, klimatyczny wiersz. I smutny jak zimowa szarówka. Jedynie co to wyrzuciłbym ciepło i światło, myślę, że wystarczyłby same zamarznięte lustra.

Pozdrawiam.

[Nula.Mychaan]

Klimatyczny i bardzo ciekawy, mi się podoba Twój liryk

[tetu]

Mnie zupełnie nie porwał początek. Pewnie dlatego, że jest dość mocno naszpikowany czasownikami i nieco wyliczankowy. Spójrz Ewo

nawet kiedy śnieg
przykryje drogi a słowa
nabiorą ostrości pierwszych sopli

zamarznie ciepło i światło
lustra przestaną odbijać twarze

rozwieje nas wiatr
ptaki podzielą skrzydłami
nierówno

Od wersu zmarznie ciepło i światło zaczyna się wyliczanka i chyba zgodzę się z Marcinem że można pozbyć się światła i ciepła

mnie zawsze było mniej
o tę drugą
ciemniejszą stronę

ciebie nigdy dość

Ten fragment jest ładny,ale tym razem dwa przymiotniki w parze, choć tu znajduję dla nich uzasadnienie dla zaimków też, ale można by spróbować coś pokombinować.

Moim zdaniem trochę na siłę.

[biegnąca po fali]

ASie, Marcinie, Nulo, tetu - dziękuję.

[Nula.Mychaan]

Ja nie czepiam się czasowników, nie mam wrażenia wyliczanki, wg mnie wyostrzają obraz, mi się to podoba,
może rzeczywiście bez tego wersu z ciepłem i światłem byłoby lepiej, ale nie jestem do końca tego pewna