Tryptyk, szkice izometryczne

[witka]

Wyspy

Jutrzejsze słońce
zaczyna parzyć.

Po zmroku przybywa morza
między nami.

Żądlą wyrojone
nad Kentem lotniska.


Noc w poświacie

Widziałem dwie, w narzutach z mgły
pomiędzy ulicznymi lichtarzami.

Mijane podrażniły gardło. Do przepłukania,
tak samo, jak odległa kobieta, uświęcona
ćmieniem z nieusuwalnym pożądaniem.

Odtwarza nas, po stłuczce Mojżesza.
Niepodrabiane jak chińska tabliczka mnożenia,
miłość w dowolnym wyborze smaku.


Eutanazja

Spojrzenie dzieciucha pomaga uśpić
niewydolne myśli, nietaktowne tykania zegara.

Zdarzyło się wszystko, na co jest już za późno.
Pozostało nam tylko nie odpaść od słów.

[Marcin Sztelak]

Ani też panu M. nie przypiuję efektu motyla. Najbardziej trzecia, w dwuch pierwszych chyba układ bym zmienił.

Pozdrawiam.

[witka]

Dzięki. Zmieniłem kloejnośc.

[tetu]

Wicia, przemeblowałabym Ci trochę tytuł;)
Szkice izometryczne (tryptyk) tak to widzę.
Szkice izometryczne są bardzo istotne i świetne w odniesieniu do wszystkich cząstek, natomiast tryptyk to dopowiedzenie, info dla czytelnika.
Jestem pod wrażeniem, naprawdę fajnie napisane. Z drugiej najbardziej podoba mi się ostatni wers, pierwsza i trzecia super.

[Lucile]

Ja też jestem za tym, aby tytuł brzmiał: Szkice izometryczne – tryptyk.
Świetnie naszkicowałeś całość, mnie jednak w prawdziwy podziw wprawił szkic trzeci, szczególnie dwa ostatnie wersy:

Zdarzyło się wszystko, na co jest już za późno.
Pozostało nam tylko nie odpaść od słów.

Proste, a przejmujace do szpiku kości.
Witka, mam prośbę, czy mogę je sobie pożyczyć od Ciebie i użyć - a konkretnie - uzupełnić nim swoje motto?
Serdecznie
Lu

[witka]

Dzięki.
Bierz Lu, możesz nawet wpaść do mnie po lodówkę.
Miło.

[Lucile]

Mówisz, lodówka? Pomyśleć muszę
alter ego mówi mi, że się skuszę
lecz ego, przyzwoite, dobrze wychowane
woli czyste sumienie mieć, także nad ranem.

A ostatni wers Twojego wiersza, który w całości przypadł mi do gustu,
już się zadomowił w moim podpisie.

Dziękuję bardzo.

[witka]

Miło mi.