Śniadanie bez słów

Wiadomość

Grafoman · #1 Post autor: **Grafoman** » 24 gru 2017, 22:31

Śniadanie bez słów

Rzęsa przysiadła na policzku.
W progu już wiem, że liście to papier,
słońce grzebie paznokcie, uśmiech
rodzi się z połamanych żeber kwiatów.
Ubita ziemia zrywa struny, przenosi
dźwięki rozmów na drugą stronę rzeki.
Tam pnie drzew wypełnione solą
z daleka są jak stoły, z bliska jak rzeźby.

Marcin Sztelak · #2 Post autor: **Marcin Sztelak** » 26 gru 2017, 0:02

Ponownie bardzo udany liryk, chociaż nie bardzo mogę powiązać treść z tytułem...

Pozdrawiam.

#3 Post autor: **Gloinnen** » 10 sty 2018, 12:17

Grafoman pisze: ↑
24 gru 2017, 22:31
Tam pnie drzew wypełnione solą
z daleka są jak stoły, z bliska jak rzeźby.

To jest ciekawe.

Pozdrawiam, Glo.

Nula.Mychaan · #4 Post autor: **Nula.Mychaan** » 19 sty 2018, 20:44

Ostatnie dwa wersy zatrzymały

Grafoman · #5 Post autor: **Grafoman** » 04 lut 2018, 23:17

Dziękuję za opinie.