villa luna

[Miladora]

piernikowy księżyc ma serce z piernika
kąpie się po uszy w cukrowej posypce
i w gwiazdach przebiera niczym w koralikach

opada w doliny wędruje po szczytach
spływa na dachówki cynfoliowym listkiem
piernikowy księżyc z nieba-piekarnika

czasem dach omiata niczym lisia kita
lub wtula się w chmury zziębniętym policzkiem
przebierając w gwiazdach niczym w koralikach

a kiedy zapada ciemnonocna cisza
wyszeptuje w ucho piernikowej myszce
że ma jak i ona serduszko z piernika

zjawia się ukradkiem w okiennych komyszach
żeby powlec szyby migotliwym błyszczkiem
i w światłach przebiera niczym w koralikach

chcąc rozsiać polśnienia na płytach chodnika
zanim noc przeminie i zanim sam zniknie
włóczykij o twarzy i sercu z piernika
co w gwiazdach przebiera niczym w koralikach

[alchemik]

Ładna, księżycowo-pięrnikowo-świąteczna wilka.
Wiesz jednak, że Leo nie przepada za tą formą.
Moim zdaniem jest trudna i wymagająca.
Ja sam chyba napisałem ze trzy takie w ramach udoskonalania warsztatu poetyckiego.
Moje dwie pierwsze to
post117601.html#p117601
post121549.html#p121549

Nie jestem pewien, czy wrócę jeszcze kiedykolwiek do tej formy.
Ale przecież, nigdy nic nie wiadomo?

Twoja wilka mi się spodobała, bo bezpretensjonalna i pachnie tak piernikowo. I napisana ładnie.
Co lubię

Jurek

[mirek13]

Czytałem lepsze villanelle. Trzymające się ściśle konwencji powtarzalności frazy, ale mogę się mylić, co do zasad, bo ja raczej czuję, niż wiem.
A sprawdzać dokładnie mi się nie chce.
I nawet jeśli to jest trochę niezgodne z zasadami, to jest po prostu urocze.
Ciepłe. (brak mi jakiegoś, lepszego słowa na dookreślenie). To taki majstersztyk klimatu zbudowanego na zwykłym pierniku.
Jak ja.
Strasznie miło Cię poczytać, Mila. Gdzieś wraca mi przy takiej lekturze zwyczajna przyjemność obcowania z poezją.
Bez wydumanych strof, głębokich przekazów i koniecznych eksperymentów.
Świetnych metafor i rymów.
Bardzo dobrej poezji.

[Leon Gutner]

Villa to wiadomo ale treść urzekająca.

Z uszanowaniem L.G.

[Miladora]

Trzymające się ściśle konwencji powtarzalności frazy,

Bo są dwa rodzaje villanelli, Mirku.
Mocne i słabe, co nie dotyczy wartości, tylko sposobu rozwiązania powtarzalnych wersów.
Mocne powtarzają je dosłownie, słabe dają możliwość większej zabawy słowami.
Myślę, że w dzisiejszych czasach słabe mogą być ciekawsze dla czytelnika.

Strasznie miło Cię poczytać, Mila.

Bardzo mi miło.

Villa to wiadomo

Pewnie, że wiadomo, Leonku.
Ale co szkodzi spróbować?

Dziękuję serdecznie - Mirku i Leonie - i wszystkiego dobrego w nowym roku.

[Nula.Mychaan]

Sprawiasz niezwykłą przyjemność z lektury Twoich wierszy. Melodyjny, klimatyczny i bardzo ładny

[Miladora]

Melodyjny, klimatyczny i bardzo ładny

Bardzo dziękuję, Nula.

Serdeczności.