Złoty

[teo]

codziennie pojawiam się doskonalszy
w odłamkach miejskiego zgiełku
i zamglonych judaszach

co rusz coś przygrywa mi radośnie
w prawym uchu które zawsze
było mniej czujne

wibrując cudownie
mieszam słodkie kłamstwa reklam
z gorzkim smakiem zawartości
kieszeni

teraz czuję więcej
widzę wzór
jestem o krok bliżej
i o krok dalej

[biegnąca po fali]

"o krok bliżej
i dalej" - tak to widzę i czytam. Znowu spokojnie i w prostych słowach, a jednak wyczytuję więcej niż napisałeś i szukam wspólnego mianownika z innymi kolorami.

[teo]

Dziękuję Biegnąca za odwiedziny i miłe słowa







a tu obiecany buziak

pozdrawiam
teo

[Jasher]

Udało mi się wręcz "zobaczyć" obrazy stworzone słowami tego wiersza, usłyszeć miejski zgiełk w słoneczne wczesne popołudnie Podobają mi się. Taka migawka; wyrazista, zapadająca w pamięć.

[teo]

Dzięki za komentarz

Pozdrawiam
teo

[Nula.Mychaan]

Chyba ten najbardziej mi się podoba z serii kolorów i tym razem wiersz spina mi się z tytułem.
Najbardziej pierwsza strofka, jest świetna

[Henryk VIII]

Witaj,
ten wiersz z Twych " kolorowych" uważam za najbardziej udany, możliwe, że jest on lepszy od poprzedników, ale może uważam tak, ponieważ najbardziej on do mnie trafia - po prostu. Moja interpretacja - nie wiem, czy właściwa, ale to skojarzenie już pojawiło się w czytaniach Twoich poprzednich "barw" -jest moim spojrzeniem na tekst ( w sumie to teksty) przez pryzmat aury. " Złoty " utwierdza mnie w tym przekonaniu. Bo piszesz " pojawiam się doskonalszy", a jeszcze to zakończenie:

"teraz czuję więcej
widzę wzór
jestem o krok bliżej
i o krok dalej"

Tym bardziej, iż aura nie jest statyczna, przeciwnie barwy z zależności od rozmaitych czynników zmieniają się. Są ludzie mający dar dostrzegania, ja do nich nie należę. Mało wiem o tych sprawach, ale wydaje mi się, że trzeba analizować w tym albo zbliżonym kierunku.
Pozdrawiam!
H8

[Marcin Sztelak]

Zdecydowanie najlepszy kolor, spokojny, wyważony i miękki. Brawo.

Pozdrawiam.

[tetu]

Wiesz Teo, kiedy wczoraj późną nocą czytałam Twój Srebrny pomyślałam sobie że do kompletu brakuje mi tylko Złotego.
Jak zobaczyłam dzisiaj Złoty uśmiechnęłam się sama do siebie:)
To ostatni z serii, prawda?
Wstawiając wiersze uszeregowałeś je alfabetycznie. Biały, Granatowy, Srebrny Złoty. Wszystkie związane z ogromnymi przeżyciami bohatera. Od bólu i lęku począwszy a skończywszy na całkowitym odrodzeniu.
W Złotym pokazujesz nam bohatera silnego, bardziej odpornego być może już "niezniszczalnego" bo co nas nie zabije...
Niestraszne mu zamglone judasze, fałszywe otoczki i cały ten zgiełk do którego po prawdzie sam należy.
Miesza słodycz kłamstw i gorycz kieszeni odnajdując w tym wszystkim dystans i samego siebie, pomimo iż jest o krok bliżej i o krok dalej, czyli jakby ciągle w tym samym miejscu, a jednak gdzieś indziej.
Ten Złoty to pełen rozkwit bohatera, jakby nowonarodzenie, bardzo istotna przemiana. Każdy kolor to inny stan ducha, inne samopoczucie i emocje. Ciekawie i pomysłowo zobrazowane.

[teo]

Chyba ten najbardziej mi się podoba z serii kolorów i tym razem wiersz spina mi się z tytułem.
Najbardziej pierwsza strofka, jest świetna

Dziękuję Nula. Cieszę się, że czytujesz moje wiersze i że nie jest to czas stracony

Pozdrawiam

Dziękuję Henryku VIII za wizytę i opinię Zgadzam się, że obiektywnie można ten wiersz nazwać najbardziej udanym, chociaż z perspektywy podmiotu wcale nie najważniejszym.

Pozdrawiam

Zdecydowanie najlepszy kolor, spokojny, wyważony i miękki. Brawo.

Dziękuję

Pozdrawiam

Wiesz Teo, kiedy wczoraj późną nocą czytałam Twój Srebrny pomyślałam sobie że do kompletu brakuje mi tylko Złotego.

No tak. Było w tym coś logicznego prawda?

To ostatni z serii, prawda?

Tak. Chociaż nie dlatego że tak to zaplanowałem, a raczej dlatego że samo tak wyszło. Złoty zawiązał podmiot w pętlach myśli. Dalej już nie zajdzie.

Wstawiając wiersze uszeregowałeś je alfabetycznie.

Efekt niezamierzony. Chodziło tylko o znaczenie barw.

Dziękuję za Twoje podsumowanie Tetu. Kazdy wiersz możesz czytać osobno, albo wszystkie razem jako cykl.

W jednym temacie mam uwagę:

jest o krok bliżej i o krok dalej, czyli jakby ciągle w tym samym miejscu, a jednak gdzieś indziej.

Nie do końca o to mi chodziło. Raczej o to że przybliżając się o krok do jakiegoś celu, oddalamy się o krok od innego


Pozdrawiam Wszystkich serdecznie
teo