"pusta woda"

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 23 sty 2018, 20:48

wydobywam się
od wczesnej wiosny do dziś
bezowocnie
choć pora zbiorów dawno minęła
piwnica pusta na strychu
stary kurz

wydobywam się

zawsze pod prąd
spod ciężkiej ręki ojca i matki
od siedmiu boleści
i dzieci przyklejonych do ścian

na słowo
żółć z żółci i czas
aż dojrzeją

rozbełtując niebo zalegające w kałużach
po brudny zmierzch
i ptaki strącone patykiem
na dnie

z mułu i wspomnień światła
lepią nowe skrzydła
i wschód

który zwróci im cienie

Marcin Sztelak · #2 Post autor: **Marcin Sztelak** » 23 sty 2018, 23:07

Ciekawe przejście pomiędzy twardością początku a liryką drugiej części. I obyło się bez patosu, chociaż temat ciężki.

Pozdrawiam.

teo · #3 Post autor: **teo** » 24 sty 2018, 20:17

To jak intymne rozmyślania kobiety, która w jakiś sposób godzi się z losem i postanawia odnaleźć się w nowej sytuacji nawet jeśli będzie niekorzystna. Żaden tam monolog wewnętrzny.To ważny i umotywowany moment podjęcia pewnego postanowienia lub decyzji.
Osobiście, odważnie i bardzo lirycznie

Pozdrawiam
teo

biegnąca po fali · #4 Post autor: **biegnąca po fali** » 24 sty 2018, 22:43

Marcinie - dziękuję.

teo - zaskakujesz mnie raz za razem.
Dzięki.

alchemik · #5 Post autor: **alchemik** » 25 sty 2018, 1:50

Cudownie lirycznie.
Jestem z Ciebie dumny, Biegająca Ewuniu.
A w tej liryce jest tyle smutku i żółci.
Ładnie to napisałaś.Cholernie osobiste.
A Ty w tej samotności.
Pamiętaj, że jestem Twoim przyjacielem.
Ale jak coś spieprzysz, to powiem.
Podziwiam Twój poetycki rozwój.
Piękne i nietuzinkowe metafory.

Wolisz w podpisie Jurek, czy
Jerzy Edmund? :rosa:

biegnąca po fali · #6 Post autor: **biegnąca po fali** » 25 sty 2018, 19:11

Wolę "Jurka". Jerzy Edmund jest dla mnie jakiś... obcy (?)
Dziękuję za komplementy. Niezasłużone, ale miłe.

AS... · #7 Post autor: **AS...** » 25 sty 2018, 22:09

świetny

alchemik · #8 Post autor: **alchemik** » 25 sty 2018, 22:47

Drugi Jurek potwierdza moją opinię o wierszu.
A to znawca. Prawdziwy As.
Jeden z najlepszych nauczycieli poezji, a właściwie motywatorów, bo on wie kim się opiekować.
Mną akurat nie musiał, choć wbił mi parę dobrych szpilek.

biegnąca po fali · #9 Post autor: **biegnąca po fali** » 25 sty 2018, 23:06

Czasem wracam do swoich pierwszych wierszy i wtedy widzę ile udało mi się osiągnąć. Jaki zrobiłam postęp przez ten czas
i jak zmienił się mój sposób wyrażania, myślenia, ale przede wszystkim widzenia świata. To wciąż za mało żebym była
zadowolona, ale na pewno więcej niż się spodziewałam.

Miałam/mam... szczęście do nauczycieli.
Oni zaś... Oni mają cierpliwość;)

Dziękuję, chłopaki.

AS... · #10 Post autor: **AS...** » 26 sty 2018, 1:37

zacny Jurku
największym paradoksem w moim życiu jest fakt
że języka polskiego uczył mnie znakomity wykładowca... elektrotechniki
dr Zdzisław Zurzycki;
cudowną i zwięzłą polszczyzną opowiadał o zawiłościach obwodów elektrycznych
a opowiadał tak, że zagadnienia trudne i skomplikowane
szybko stawały się jasne i proste;
dzięki jego wykładom zrozumiałem, jak ważne jest właściwe posługiwanie się językiem
i zdałem sobie sprawę, jak precyzyjny i dokładny może być nasz wyjątkowy i piękny
język polski;
o swojej roli nauczyciela / wykładowcy dr Zurzycki mawiał
że jest szpilką, która ma przekłuwać balony
nadęte niepotrzebną wiedzą (i nie tylko);
(życie nauczyło mnie, że czasem się trafia na beton);
z podręczników napisanych przez dr Zurzyckiego ponad pięćdziesiąt lat temu
studenci uczą się do dziś;
nie jest to wprawdzie lektura dla poetów, ale niejedni mogliby się nauczyć
jak ważna jest rola języka w jasności i czystości przekazu;
świadomość, że mamy do dyspozycji tak doskonałe i znakomite narzędzie
jakim jest język polski, powinna nas mobilizować

serdeczne