Intermezzo

Wiadomość

Alek Osiński · #1 Post autor: **Alek Osiński** » 11 lut 2018, 1:22

Faktycznie, panie Adorno, to tylko zwierzęta i można
wyłącznie patrzeć co zmienia się w ich świecie.
Grubsza poetyka, a może jej tłuste cienie, które tym razem
sypią kwiaty pod stopy, bo dobrze jest nie usnąć
do końca, mając pod ręką jakąś pobudkę do równań
z niewiadomą i czas na rundkę brydża.

Niech będzie, że to gra, ale w tragizmie sytuacji ukryte jest
barbarzyństwo. Trzeba przecież jakoś zdążyć na kolację
dotrzeć do początku historii, żeby krzyk grozy przekonał.
Bez wątpienia to tylko ludzie i chociaż w liczbach
z pewnością łatwiej się pomylić, w tłumie szybciej ujdzie.

Pogłowie myśli lubi się gubić, ta jedna czarna nigdy
nie przestaje jednak wypływać i wszyscy niewinni, wiedzą.
Towarzyskie spotkanie zobowiązuje do etykiety
chociaż w środku nocy widać jedynie, że pozostały - popiół
i kilka petów rozdeptanych przy bramie krematorium.

witka · #2 Post autor: **witka** » 11 lut 2018, 18:13

Niewiele mogę dodać od siebie.
Jesteś jednym z niewielu autorów którzy nie piszą dla siebie, pod siebie, pod etykiety.
Szacun za całokokształt.

#3 Post autor: **eka** » 11 lut 2018, 20:38

Nie znam (w sensie samodzielnego przeczytania) filozofii Adorno. Trudno mi więc uczciwie polemizować z jej tezami, które prezentuje w dialogu z nimi podmiot liryczny. Gorzka ironia - na pewno. Mogę się domyślać, że ocenie poddawane są słowa Adorno o barbarzyństwie pisania wierszy po Auschwitz.
Znoszą się w wierszu dwa stanowiska.
Zadziwia przypisywanie (chyba myślicielowi) takich określeń jak pogłowie, zwierzęta... może to w stosunku do oprawców?
Tytuł mimo woli, sorry za uzurpację, wiążę z nieciągłością w moim tekście.
Wydaje mi się, że negujesz jego, Adorno, wyrażoną w powszechnie znanym powiedzeniu etykę czy wrażliwość, która w zasadzie nie tylko nie pozwala na pisanie wierszy po Holokauście, ale również na... rundkę brydża, kolację, etykietę.
Wiersz zdaje się oskarżać o hipokryzję myśliciela.
Bo co realnie zostało po bezprzykładnym barbarzyństwie? W środku nocy, czyli w nieokłamywaniu się?

Alek Osiński pisze: ↑
11 lut 2018, 1:22
pozostały - popiół
i kilka petów rozdeptanych przy bramie krematorium.

Adorno był mistrzem określania roli relatywizmu w naszej egzystencji.

Bardzo dobry wiersz, zmuszający do myślenia.
Tu:

Alek Osiński pisze: ↑
11 lut 2018, 1:22
i można
wyłącznie patrzeć co zmienia się w ich świecie.

- gramatycznie mi czegoś brakuje, ale to drobiazg.

marta zoja · #4 Post autor: **marta zoja** » 11 lut 2018, 22:27

Alku, łoł, łoł, klasycznie, ostro i paradoksalnie po za ramami. Rewolucjonista poeticus.

Pozdrawiam marta zoja

Narcissus poeticus

marta zoja · #5 Post autor: **marta zoja** » 11 lut 2018, 22:29

https://youtu.be/tJ-Ia47JNSw

Marcin Sztelak · #6 Post autor: **Marcin Sztelak** » 12 lut 2018, 19:39

Mocny, jak zawsze dobrze napisany wiersz. Cóż z Adorno, takie barbarzyństwo towarzyszy cywilizacji od zarania, zmieniła się jedynie skala liczbowa, bo jak ustalić czy przykładowo palenie ludzi na stosie jest mnie, czy bardziej barbarzyńskie niż komory gazowe? Ale to nie miejsce na taką dyskusję. Wiersz jest świetny...

Pozdrawiam.

Alek Osiński · #7 Post autor: **Alek Osiński** » 13 lut 2018, 15:50

To jest wiersz barbarzyński. Dzięki za uwag wszelki:)

Nula.Mychaan · #8 Post autor: **Nula.Mychaan** » 13 lut 2018, 22:12

Alek Osiński pisze: ↑
11 lut 2018, 1:22
chociaż w środku nocy widać jedynie, że pozostały - popiół
i kilka petów rozdeptanych przy bramie krematorium.

Ależ to mocne i wyraziste. Bardzo dobry wiersz

em_ · #9 Post autor: **em_** » 14 lut 2018, 19:21

Bez wątpienia to tylko ludzie i chociaż w liczbach
z pewnością łatwiej się pomylić, w tłumie szybciej ujdzie.

― a to bezbłędne :-)
Świetny tekst

Alek Osiński · #10 Post autor: **Alek Osiński** » 16 lut 2018, 15:44

dzięki, dziewczyny:)