Zbrukania

Wiadomość

Marcin Sztelak · #1 Post autor: **Marcin Sztelak** » 13 lut 2018, 15:19

Egzegeza:

Począwszy od jaja. Uczta
z bezwstydnym spijaniem resztek,
aż do obrzmienia przełyku.

Pod koniec nic nie zostało,
a jednak siedzimy.
Otępienie zapisane na poczet
cnót.

Stan przejściowy:

Okolice południa, w przybliżeniu
jesteśmy ponad.
Każdym apelem do domniemanych
sił wyższych.

Więc bezustannie modelujemy
zdjęcia.
Na obraz i podobieństwo.

Ześrodkowanie:

Wszystko i tak się zamarze
na przemarzniętej szybie.
Chyba że zima
spłonie.

Popiół uczerni twarze
nawiedzonych.

I już nie będzie zakończenia.

witka · #2 Post autor: **witka** » 13 lut 2018, 15:26

• „Plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi.”

Co ja będę tworzył elaboraty o twoim obrazie.
Raczej nie idzie w kierunku cytatu.
Może zadawana jest nam zagadka Sfinksa:?
Potem sobie wyguglam nieznane słowo.
Fajnie piszesz i się czeka na Twoje wklejki jak na objazdową bibliotekę.

#3 Post autor: **anastazja** » 13 lut 2018, 15:33

Marcin Sztelak pisze: ↑
13 lut 2018, 15:19
Wszystko i tak się zamarze
na przemarzniętej szybie.

Ależ ładnie Marcinie. Na Twoich wierszach nie można się "przejechać".

Alek Osiński · #4 Post autor: **Alek Osiński** » 13 lut 2018, 15:54

Marcin Sztelak pisze: ↑
13 lut 2018, 15:19
Chyba że zima
spłonie.

Popiół uczerni twarze
nawiedzonych.

I już nie będzie zakończenia.

Spłonie. Trzeba tej czarownicy tylko
uszykować stos. Prima sort.

Nula.Mychaan · #5 Post autor: **Nula.Mychaan** » 13 lut 2018, 20:46

Marcin Sztelak pisze: ↑
13 lut 2018, 15:19
Popiół uczerni twarze
nawiedzonych.

To piękne