jak gdyby nigdy nic czekam aż przyjdziesz

Wiadomość

biegnąca po fali · #1 Post autor: **biegnąca po fali** » 14 lut 2018, 22:59

zagramy w dwa ognie

jak to brzmi w kontekście krematorium
za rzeką dopalają się właśnie ostatnie ślady
krystalizuje ulotność

kto zrani bardziej

ja czy ty
wchodząc w nieuleżałe jeszcze myśli
bo i pora nie ta i przez otwarte okno wiatr
miasto przeprowadza na drugą stronę

więc dzwonią tramwaje
i tłum nieprzerwany ciągnie za sobą ulice
ktoś się śmieje ktoś płacze
szczekają psy a megafony nawołują do wojny o pokój

przy moim stole dziad z babą pod rękę siedzą
w widocznej jeszcze żałobie po życiu

pospołu śmierć

jak garstka popiołu
albo lep na muchy
coraz cięższy od gołębich skrzydeł

Eärendil · #2 Post autor: **Eärendil** » 14 lut 2018, 23:33

Uffff, aleś smutasa wydumała. Pointa genialna!

#3 Post autor: **eka** » 15 lut 2018, 0:30

Rzuca się w oczy oryginalność kilku metafor, mam wrażenie, że dla nich dopisana jest reszta linijek, mniej efektowna.
Czemu kursywa w 2. wersie?
Czyje dopalają się ślady?
Czy krematorium ma odniesienie do zagłady w obozach koncentracyjnych, czy do formy spopielania ciał współcześnie?
Jeśli to pierwsze, 1, wers: gra w dwa ognie (eufemizmu użyję) wyjątkowo wręcz nieprzemyślany. Pewne rzeczy do prowokacji artystycznej się nie nadają.
Kolejne metafory, naprawdę nośne obrazowo:

biegnąca po fali pisze: ↑
14 lut 2018, 22:59
przez otwarte okno wiatr
miasto przeprowadza na drugą stronę

więc dzwonią tramwaje
i tłum nieprzerwany ciągnie za sobą ulice

z tematem zagłady na pierwszy rzut oka nie mają bezpośredniego związku.
Ale.
Kolokwialne: ktoś płacze ktoś śmieje - też jeszcze nie, choć nawołujące do wojny o pokój megafony łączą krematoria z ulicą.
Duchy przy stole (siedzące pod rękę?!), śmierć, lep - garstka popiołu? Cięższa od gołębich skrzydeł? Odniesienie do symbolu pokoju?
Wiersz ma wymowę antywojenną?
Skąd więc ta wątpliwość:

biegnąca po fali pisze: ↑
14 lut 2018, 22:59
kto zrani bardziej

ja czy ty
wchodząc w nieuleżałe jeszcze myśli

Tym razem same pytania wobec wiersza, stanowczo ich za dużo.

biegnąca po fali · #4 Post autor: **biegnąca po fali** » 15 lut 2018, 9:28

Ja i prowokacja? Mocne słowa, Ewo. To wiersz o banałach: miłości, śmierci, godzeniu się z tym, co kiedyś przyjść musi.
Może źle napisany, ale na pewno nie nastawiony na prowokowanie. Nie moja działka, Ewo

#5 Post autor: **eka** » 15 lut 2018, 9:50

Kontekst historyczny wersu w kursywie oraz metaforyka związana z wojną i pokojem to czyni. Nie ja.
Dzięki za wyjaśnienie. Usiłowałam przeczytać wiersz zgodnie z Twoją wykładnią, ale... pierwsze odczytanie wciąż dominuje.

biegnąca po fali · #6 Post autor: **biegnąca po fali** » 15 lut 2018, 10:11

Co mają wspólnego współczesne krematoria z wojną?
A pisząc o nawoływaniu do wojny o pokój miałam na myśli
coraz częstsze uliczne demonstracje.

#7 Post autor: **eka** » 15 lut 2018, 10:48

O! Na to bym nie wpadła, na te demonstracje uliczne - wychodzi że intuicyjnie miałam rację w podsumowaniu (1.komentarz). Wiersz o retoryce antywojennej, zaangażowany, ale wtedy krematorium w kursywie jednoznacznie kieruje do tych upiornych z obozów zagłady. A przed nim wers1. Zagramy w dwa ognie.
Wyjątkowo nie na miejscu, gehennę z miłosnymi grami łączyć.
Napisałaś przecież:

biegnąca po fali pisze: ↑
15 lut 2018, 9:28
To wiersz o banałach: miłości, śmierci, godzeniu się z tym, co kiedyś przyjść musi.

Sądzę, że za dużo motywów wojennych i desygnat krematorium - nie powiem, że kładzie wiersz, ale czyni go prowokacyjnym w odbiorze.

biegnąca po fali · #8 Post autor: **biegnąca po fali** » 15 lut 2018, 11:18

Cytat można wywalić

#9 Post autor: **eka** » 15 lut 2018, 11:25

A to cytat? Powinien być odnośnik.
_______________________
Twój wiersz, ja się tylko podzieliłam odczuciami.

biegnąca po fali · #10 Post autor: **biegnąca po fali** » 15 lut 2018, 12:51

To fragment prywatnej rozmowy.