Sprośności

[Marcin Sztelak]

Stylowe dowcipy, jedynie szeptem
w najgłębszym mroku.
Nieprzeniknionym dla łakomych oczu.

Zgrabny początek, ale bez dalszego ciągu
– niespełnienia wypełzają z kątów,
więc pozostają tylko skoki w bok.

Zakończone zwyczajowym upadkiem
tuż pod koślawą linię horyzontu,
ewentualnie w niedopraną pościel.

I wraz z nocą coraz większe
rosną szepty,niestety
z każdym upływem mniej śmieszne.

[witka]

linie jakbym napisał, że to rozwinięcie, pociągnięcie watku z Kolapsa - to chyba byłby błąd.
To raczejszersze tło.
Pozdrawiam.

[alchemik]

Ależ to stylowa sprośność.
Chciałoby się wyszeptać ten wiersz do ucha kochanki.
Łatwiej napisać i puścić na wiatr, światło dzienne lub światłowody internetu.
Jest tam ta sprośność.
Wciąż niewypowiedziana, potencjalna.
Do uszka i łóżka ciepłego od ciała, na które się czeka.

Jurek