kolaps

[Tjereszkowa]

A ja myślałam, że to taki wiersz Witki dialogujący z Marcinem . W sumie ciekawie wyszła ta fuzja

[mirek13]

A ja widzę na głównej, że pod tym tekstem wpisała się Tjereszkowa, a tu nic jej nie ma.

[Marcin Sztelak]

Zgodnie z sugestią Eki wrzucam jeszcze raz.

[witka]

Muszę napisać /z obawą o złośliwość rzeczy metaforycznych/, że poczułem treść.
Jakby pisany od niechcenia, obfity plon.

[skaranie boskie]

Zgodnie z sugestią Eki wrzucam jeszcze raz.

Niepotrzebnie.
Udało mi się przywrócić właściwe parametry tematu, w związku z czym, usuwam wiersz wklejony ponownie.

[eka]

Plon dzielony na pół wywołał kolaps? Słowa czy jednak raczej brak życzeń wobec śladów?
Raczej ta druga opcja. Przyczyna - skutek.
Zapadanie zmniejsza drastycznie objętość, przynajmniej w wersji astronomicznej, tutaj w liryku zmetaforyzowanej.
Charakterystyczna dla tekstów Autora ironia/dystans tym razem zaznaczona łagodniej i niemal tylko w poincie, no i w "wyzłoconym rynsztoku". Bardzo nośna metafora.

Pozdrawiam.

[Lucile]

Żeby nie było wątpliwości. Wiersz mi się podoba. Delikatnie poprowadzony liryk - erotyk,
wspomnienie tego - co było przed zapadaniem się w:

cztery ściany
dzielone na pół.

i żal, że tylko:

Ostatecznie wydały plon.

Nazbyt obfity

nie przyniósł oczekiwanego rezultatu, czyżby przez:

wyzłoconym rynsztoku szukam śladu

szukanie nie tam, gdzie nie trzeba?

Marcinie, nie mam takiego zwyczaju, jednak tu, wyjątkowo, odstąpię od wytyczonych samej sobie zasad
i zamieszczę link do mojego wiersza, opublikowanego półtora roku temu.


A dlaczego? Bo ma taki sam tytuł „Kolaps”.

Taka zbieżność, chociaż – wyraźnie podkreślam - łączy je tylko tytuł, a Ty, Marcinie, zechciałeś o tamtym napisać kilka miłych słów.

Pozdrawiam

topic21805.html

[alchemik]

Kolaps to nazwa na grawitacyjne zapadnięcie się w sobie gwiazdy.
Zapada się materia i światło, które jest przecież energetyczną częścią materii.
Nie da się zajrzeć w czarną dziurę.
Spoglądanie na zbieżność ud daje tylko pogląd i podniecenie obserwatora.

A ja tu widzę natchniony erotyk.
Literę V mam przed oczami.
Poeta jednak nie tylko widział, ale i czuł.
Czy to sen tylko?
A może po przebudzeniu był szczęśliwy, że nie sen?
Że sen ziścił się w realności?
Może zapadał się w sferę o promieniu Schwarzschilda naprawdę, a nie tylko we śnie?
Choćby kolaps był zapożyczony, to przecież jest najmagiczniejszym miejscem we wszechświecie. Przestają obowiązywać znane nam prawa fizyki. Może zaczynają obowiązywać życzenia?
Marcinie, z przyjemnością mi się przeczytało.

Jurek

[Lucile]

w wyzłoconym rynsztoku

ten wyzłocony rynsztok to fałszywe (lub niedotrzymane) obietnice, tak?