moje oczy nikogo nie pociągną

Wiadomość

witka · #1 Post autor: **witka** » 28 lut 2018, 8:45

nie powaletowałem w Bursie
najmłodszy zostaje z tymi którzy na roli
dzielą kompromisy swojskie połcie w talarki
ślizgając je jak krążki między bandami z albumów

w trzecim policzku zachomikowałem odczytane wersy
wersety i odporność na intencyjne gadzinki

nie ma we mnie tyłowego maruderstwa
w szpicy grasanckie oczy
nieupadłe życie w sukienkach dyma wiatr
w bruzdach twarzy sezonuje zebrane słońce

omszałym już jak las od północy
z przecinką wpływającej rzeki
które niczego nie zakańczają
pochłaniając tylko cudze słowa

biegnąca po fali · #2 Post autor: **biegnąca po fali** » 28 lut 2018, 9:38

Sporo "w" w trzeciej. I chyba niezbyt fortunnie wybrzmiewa fragment "w sukienkach dyma wiatr". A tak poza tym - bardzo dobry wiersz. Jak zwykle świetna metaforyka i kawałek życia przemycony w tle.

Marcin Sztelak · #3 Post autor: **Marcin Sztelak** » 28 lut 2018, 14:14

Już pierwszy wers mnie powalił, całość jak zawsze metaforycznie doskonała. Tylko dymanie sukienek - dwuznaczność nazbyt chyba pikantna, z drugiej strony jednak....

Pozdrawiam.

witka · #4 Post autor: **witka** » 28 lut 2018, 14:15

to także i o tej drugiej stronie