Contrafacta cum Milam

[mariamagdalena]

ja również z checią Cię przyjmę. być moze w czerni i bieli zechcesz zagrac kolorem
to już prawie jak głuchy telefon

tymczasem -

EN GARDE!

nici utkane, sploty zawite
szepty jak feniks zmartwychpowstają
włókna zagasły, wiem, byłam przy tem
razem idziemy ku nowym krajom

wśród martwych cieni cisza mętniała
w tobie remedium, we mnie przyczyna -
niebaczne słowa! ścichałam, ustałam...
zastygłam w kropkach jakby w bursztynach

głos mógł zadźwięczeć z moim na równi
konsonans złapać akord stracony -
zdesperowana wołałam... główni
aktorzy poszli w przeciwne strony

nie wiem co kryjesz, Mila-Maschera
lecz jesteś ogniem, nie zgasłaś wcale
nie żałowałaś... znam to już teraz
i próżny trud, daremne żale

[Miladora]

ALLEZ!

można sen zagrać na cztery dłonie
i w pięcioliniach igrać piacere
splatać wzrok ciszą szeptem półtonem
lento allegro i coraz śmielej

aż do finale kiedy fantazja
polifonicznym zabrzmi chorałem
wzniesie nas w niebo i nuta każda
stanie się chlebem winem i ciałem

można słów wyśnić szaty muzyczne
oblec je w myśli i niechaj wzlecą
łączymy barwy – ty diatoniczne
ja je dopełniam jak czarne echo

aż do finału w którym trwa piękno
wśród arabesek drżąc interwałem
i który choć się kończy kadencją
wciąż jeszcze przędzie ten śpiewny balet

[mariamagdalena]

touche!

złapana natychmiast!

[Miladora]

Nie ma to jak strój równomiernie temperowany.

[mariamagdalena]

tak - i jestem w paralelnej tonacji


sen jednym palcem samotnej dłoni
wybijam wolno w basowym kluczu
wzrok już uśpiłam. niech się wybroni
largo andante. tego mnie uczą

gry nieśmiałości. środek sonaty
niepamiętaną monodią brzęczy
spadają w piekła dźwięki sonaty
i akord łamie je potępieńczy

bez słów, jak naga, tematem bladym
śpiącym, milczącym dotykam ziemi
palce się plączą w dziwne układy
gubią się w sobie - tancerze niemi

bez echa przeszła urwana strofa
pauza wybrzmiewa w interwał ciszy
odliczam: nie dba, żartuje, kocha
lubi, szanuje, nie chce, nie słyszy.

[e_14scie]

znakomite to

szkoda, że mi wena poszła na grzyby

[Miladora]

szkoda, że mi wena poszła na grzyby

Prawdopodobnie wróci z pełnym koszykiem.
Dziękujemy, Listeczku.



***

żeby mnie zmylić uśpić w akordach
samotną dłonią sięgasz po podstęp
myślisz że nie wiem iż una corda
burzą się dźwięki ciszą narosłe?

gdy jedna ręka w kluczu basowym
szuka con forza której nie umiem
druga sięgając po inny moduł
w innej konwencji stroi instrument

nagością chwili glissandem bladym
wybarwiasz tony rwiesz je naprędce
diminuendem burzysz układy
poco un poco bo już nie sempre

palce odliczasz basso profondo
i wiolinową milczę fermatą
już niebłękitną brzmię ci rapsodią
odchodzę w grave cichnę rubato

[e_14scie]

Prawdopodobnie wróci z pełnym koszykiem.

muchomorków mi naznosi i potruję
nie dość siebie ale wszystkich tak jak leci
a jak ósme się wyludni już żałuję
że nie spłodzą więcej wierszy wierszokleci

[Miladora]

"muchomorków mi naznosi i potruję
nie dość siebie ale wszystkich tak jak leci
a jak ósme się wyludni już żałuję
że nie spłodzą więcej wierszy wierszokleci"

contrafactum:

muchomorków nie naznosi i nie strujesz
ani siebie ani wszystkich tak jak leci
nie wyludni się pięterko - przewiduję
że tym więcej spłodzą wierszy wierszokleci

[Leon Gutner]

Podoba mi się ta przemyślana i dobrze podana gra słowami .

Z uszanowaniem L.G.