garść rad - jak pisać prozę

[iskierka]

1. Unikać przysłówków
2. unikać strony biernej
3. książka powinna powstawać szybko –nie dłużej niż 3 miesiące- bo się może znudzić
4. pisać trzeba codziennie, mniej więcej o tej samej porze, jeżeli się da to z 5 – 10 stron
5. tworzyć spontanicznie
6. stosować porównania
7. dobry opis opiera się z jednej strony na wyraźnym widzeniu, - a z drugiej na jasnym pisaniu, używaniu prostego słownictwa i świeżych obrazów
8. nigdy nie mówić o czymś co można pokazać ( dialog )

źródło.
http://www.krainanibylandii.fora.pl/fon ... ze,55.html

[Sede Vacante]

Chętnie przeczytam rozszerzenie twojej wypowiedzi. Jakąś własną myśl. Chyba, że jest to po prostu "przeklejka", bez własnych uwag/opinii, wtedy rozumiem, że po prostu udostępniasz gotowe informacje dla chętnych.
Cóż, wolę jednak osobiste spostrzeżenia użytkowników, ewentualnie obszerniejsze teksty.

[iskierka]

Niestety Sed. Nie znam się za bardzo na prozie, ale myślę, że to się przyda innym.

[Sede Vacante]

No tak, masz rację, ale ciekawiej byłoby, gdybyś zamieściła obszerniejszy artykuł, a nie wypowiedź z forum w tak minimalistycznej wersji. Nie możemy przecież wrzucić tutaj "całego internetu" )
Sama wikipedia by nas już pewnie zablokowała
Ale, jeśli ktoś jednak skorzysta z twoich "rad", to ok, niech będzie

"3. książka powinna powstawać szybko –nie dłużej niż 3 miesiące- bo się może znudzić" - J.R.R. Tolkien pisał swoją "Lord of The Rings" ok. 15 lat
"5. tworzyć spontanicznie" - no nie wiem. Czasem warto kilka razy przeczytać, przemyśleć i pozmieniać niektóre rzeczy. Spotanicznie, dobre pisanie to dar, ale nie zawsze wychodzi.


Generalnie, dość dziwne porady moim zdaniem. Za mało skonkretyzowane.
Np.
"stosować porównania" - a konkretniej? Wiem co to porównanie, ale brakuje mi tu rozwinięcia myśli.
"unikać strony biernej" - czyli?

Osobiście bardzo sceptycznie podchodzę do tego typu "flasch-poradników", ale jak pisałem - jeśli komuś się to przyda, to ok, niech będzie.

[Gloinnen]

Dla mnie to nie bardzo te porady...
Szczerze mówiąc, absurdalne.

Unikać przysłówków

A to czemu?

unikać strony biernej

Jw.

książka powinna powstawać szybko –nie dłużej niż 3 miesiące- bo się może znudzić

Zależy od Autora. Jednak nie chodzi przecież o tempo. Czasem do pewnych scen się wraca, czasem niektóre opisy tworzy się dłużej, powoli (np. opisy bitew). Niekiedy - np. w przypadku utworów, które są mocno osadzone w realiach historycznych, obyczajowych, politycznych - trzeba się zaznajomić z rzeczywistością epoki, z tradycjami, z wydarzeniami, udokumentować nieraz dzieło, aby było wiarygodne i aby nie strzelić jakiegoś głupstwa. To dość praco- i czasochłonne.

pisać trzeba codziennie, mniej więcej o tej samej porze, jeżeli się da to z 5 – 10 stron

Może i tak.

tworzyć spontanicznie

Pieprzenie o Szopenie. Z całym należnym, ale co to w ogóle znaczy? Że wypisujemy, co nam wena przyniesie na pióro, porwani twórczym szałem? Farmazony. Pisanie - zresztą nie tylko prozy - to ciężka, żmudna walka z oporną materią słowa. Pisarz tworzy w sposób przemyślany, właśnie - wręcz przeciwnie - na chłodno, konsekwentnie, świadomie, analitycznie, zgodnie z narzuconą wcześniej konwencją, dbając o logikę, spójność, dobry, płynny styl, dopracowanie szczegółów...

stosować porównania

Bla bla bla.

Stosować należy z umiarem, w wyważony sposób, wszystkie środki stylistyczne i figury retoryczne, tak, aby z żadnym nie przesadzić.

dobry opis opiera się z jednej strony na wyraźnym widzeniu,

A co to znaczy "wyraźne widzenie"...? Nie chcę być złośliwa, ale brzmi to dość bełkotliwie.

a z drugiej na jasnym pisaniu,

Niech ktoś mi powie, co to znaczy "ciemne pisanie"...

używaniu prostego słownictwa i świeżych obrazów

Ogólniki.

nigdy nie mówić o czymś co można pokazać ( dialog )

W prozie uciec się można do bardzo wielu technik: opisy przyrody, charakterystyka postaci, prosta narracja (np. bezpośrednia relacja z wydarzeń), elementy epistolarne (listy, maile), dialogi, monologi wewnętrzne, retrospekcje, itp. Wszystkie są pełnoprawnymi formami wypowiedzi literackiej i dobrze jest, gdy autor potrafi je zrównoważyć, nie ograniczać utworu jedną konwencją.

W mojej opinii te rady raczej są zupełnie "od czapy", wymyślone ad hoc, spisane na kolanie, nie poparte przykładami, mało pogłębione. Nie jestem specjalnie ekspertem od prozy, ale może w wolnej chwili pokuszę się o stworzenie jakiegoś alternatywnego dekalogu prozatorskiego, bo powyższe sugestie sprawiają wrażenie mało wiarygodnych i całkowicie niemerytorycznych.

Glo.

[iskierka]

To co Glo. To są złe wskazówki?

[Gloinnen]

Moim zdaniem po prostu niewiele warte.

[Alicja Jonasz]

Hm... jak pisać? Staram się co dzień po fragmencie, z czasem nabiera się wprawy. Pomysł przychodzi, gdy już siedzę przy klawiaturze. Najgorsze pierwsze zdanie, a potem już coraz łatwiej i powstaje coś w rodzaju szkicu, który trzeba uszczegółowić; potrzebna też jest wiedza na dany temat, dobrze jest poszukać jej źródeł; każdy ma jakąś indywidualną strategię:)

[skaranie boskie]

Choć temat dotyczy prozy, przyznam, że to, co napisała Alicja, z powodzeniem stosuję w poezji.
Oczywiście nie dotyczy to krótkich wierszy, zazwyczaj lirycznych. Ostatnio zabrałem się za coś na wzór poematu w wielu odsłonach i zaabsorbowało mnie to niemal w całości. Szukanie wciąż nowych źródeł, żeby nie wypisywać andronów, przekopywanie się przez zakamarki pamięci własnej i cudzych. To stanowi ogromne wyzwanie i przeradza się powoli w pewne przyzwyczajenie. Tylko z systematycznością u mnie wciąż krucho... Ale rzeczywiście najtrudniej usiąść i napisać pierwszy wers.