Nie do złamania

Wiadomość

Alek Osiński · #1 Post autor: **Alek Osiński** » 12 mar 2018, 0:52

Ciemne kule między konarami, przypominają
historię Baldura. Zabity strzałą z jemioły
nie zdołał już odwrócić wagi znaczeń. Niektóre rzeczy
wystarczy umieścić z dala od ziemi

a wydadzą się wieczne. Jak ludzie na zdjęciu
z łapanki; uniesione ręce potrafią oszukać widza
sprawić, że zaczyna szukać gorączkowo
wśród refleksów szyb, gzymsowych labiryntów.

Uciekamy niecierpliwie wzrokiem poza ciężar
symboli i trudno uwierzyć w nieugięty ciąg zdarzeń.
Styczeń i drzewa w parku ociekają dębową spermą
wilgotne gałęzie rozwiązują trudne zagadki

światła, lecz ono unika uporczywie jasnej odpowiedzi
chociaż każdy z zatrzymanych zdaje się je zaklinać
na wszystkie świętości, w imię sobie tylko znanej wiary.

witka · #2 Post autor: **witka** » 12 mar 2018, 7:55

Kto, albo co ciągnie Wóz Ognisty?

biegnąca po fali · #3 Post autor: **biegnąca po fali** » 13 mar 2018, 15:34

Bardzo dobry, Alku. Może tylko ta "dębowa sperma"... Sama nie wiem... Jakoś mi to nie pasuje do ogólnej estetyki utworu.

tetu · #4 Post autor: **tetu** » 14 mar 2018, 2:05

Bardzo dobry wiersz Alku.
Dla mnie nawiązanie do sfery sacrum - profanum.

Niestety nie na wszystko mamy wpływ, wielu rzeczy nie wiemy, innych nie da się przewidzieć, tym bardziej odwrócić.
Taka kolej rzeczy.
Instynktownie staramy się chronić to co święte, ale czy zawsze się to udaje? czym jest nasza wiara?

Alek Osiński pisze: ↑
12 mar 2018, 0:52
Niektóre rzeczy
wystarczy umieścić z dala od ziemi
a wydadzą się wieczne.

No właśnie wydadzą.
Jak życie?
W co wierzymy? Na ile silna jest nasza wiara? I światło które nadal pozostaje zagadką.

Strzała z jemioły... niby śmiertelna, ale jemioła symbolizuje wieczność, a patrząc na historię Baldura miał przecież wrócić do żywych, miał zostać wskrzeszony.
Z kolei ciemne kule w konarach, wydają się być pasożytem, czymś zupełnie innym, jakby zaprzeczeniem tej wiary.

Czytam tu nie tylko rozważania dotyczące śmierci, to także dylematy związane z wiarą, życiem i z tym co po życiu.
Niebanalne nawiązanie do dębowej spermy dla mnie to takie tytułowe mocne Nie do złamania. Sperma jako symbol życia, odrodzenia. Tak sobie kombinuję.
Ciekawie u Ciebie Alku i nasuwa się mnóstwo pytań na które trudno jednoznacznie odpowiedzieć. :kofe:

Alek Osiński · #5 Post autor: **Alek Osiński** » 14 mar 2018, 14:54

"dębowa sperma" - z takim określeniem spotkałem się odnośnie
owoców jemioły. W celtyckich wierzeniach określa się je nawet
boskim nasieniem. Łacińska nazwa "semen viscum" też zresztą
zdaje się sugerować ten trop.

Dzięki bardzo za komentarze:)

#6 Post autor: **eka** » 14 mar 2018, 18:29

No tak, nic nie jest wieczne, tym bardziej zło, a podświadomość to potwierdza.
Cały świat nie chciał zapłakać nad Baldurem przebitym gałązką jemioły, więc nie powstał z martwych, ale życie toczy się dalej.
Symbole, symbole a światło wciąż biegnie nad pasożytami, nad zimą, nad zbrodnią.
Proza poetycka w wersach, refleksyjna, brzmieniowo świetnie zorganizowana, metaforyczne porównania... bdb tekst.

em_ · #7 Post autor: **em_** » 19 mar 2018, 6:11

Niektóre rzeczy
wystarczy umieścić z dala od ziemi

a wydadzą się wieczne

― to sobie wybrałam, ale całość oczywiście świetna,
pozdrawiam

biegnąca po fali · #8 Post autor: **biegnąca po fali** » 19 mar 2018, 23:15

Alek Osiński pisze: ↑
14 mar 2018, 14:54
"dębowa sperma" - z takim określeniem spotkałem się odnośnie
owoców jemioły. W celtyckich wierzeniach określa się je nawet
boskim nasieniem. Łacińska nazwa "semen viscum" też zresztą
zdaje się sugerować ten trop.

Dzięki bardzo za komentarze:)

Teraz rozumiem, Alku.
Dziękuję za objaśnienie:)

Alek Osiński · #9 Post autor: **Alek Osiński** » 20 mar 2018, 13:37

No tak, światło w sumie od tego jest,
żeby pewne rzeczy najlepiej "naświetlać".

Dzięki Wam za komentarze:)

#10 Post autor: **eka** » 12 kwie 2018, 18:22

Wiersz uznany przez recenzentów za jeden z ośmiu najlepszych utworów miesiąca marca.

Gratulujemy, Alek!