Czcij ojca swego

Wiadomość

#1 Post autor: **anastazja** » 18 mar 2018, 18:42

nie wiem skąd brałem siłę by nieść krzyż
przygotowany przez ojca
nie bił nas kiedy chorowaliśmy

w deszczu i śniegu biegałem z bratem za piłką
żeby tylko mieć gorączkę
czasem nabijaliśmy termometr

kiedy się domyślił razy były mocniejsze
zaciśnięte pięści bolały mniej niż pas
przed snem zwilżał usta tanim winem
przytuleni do siebie opatrywaliśmy rany

ostatni raz matka opiekowała się nami
w wieku ośmiu lat kiedyś uderzył ją tak mocno
że już się nie podniosła

#2 Post autor: **eka** » 18 mar 2018, 20:24

Czwarty wers połączyłabym z piątym w oddzielną cząstkę, obecnie wynika, że gdy rodzeństwo chorowało, grało w deszczu i śniegu, a przecież robili to, aby zachorować.
Sadysta respektujący wyjątek.
Feminizm nawet nie w powijaku.
Katorga czczenia.
Bardzo mnie to boli i równie mocno wkurza.

tetu · #3 Post autor: **tetu** » 18 mar 2018, 22:39

Zgadzam się z Eką Anastazjo. Ten osobny piąty wers koniecznie trzeba przytulić.
"bił nas" w 3w i w 6 może znajdziesz zamiennik tego określenia.

Czcij ojca swego... ech

Wiersz z gatunku tych, które mocno mną poruszają.

em_ · #4 Post autor: **em_** » 19 mar 2018, 5:59

Trochę inaczej niż zwykle u Ciebie,
ale może to sprawa wybranego tematu...
Przeczytałam z przyjemnością,
pozdrawiam :-)

#5 Post autor: **anastazja** » 19 mar 2018, 20:03

Eko, tetu, dziękuje za dobre rady.

em_ dzięki.

Pozdrawiam.

biegnąca po fali · #6 Post autor: **biegnąca po fali** » 19 mar 2018, 23:01

Poruszający wiersz, anastazjo. Z gatunku tych, które bolą.