Odbicie twarzy

[Tomasz Gil]

Zobaczyłem Anioła. Miał niejasne skrzydła, stał opodal, schowany w cieniu drzewa. Nie wiedziałem, że to Anioł, wyglądał zupełnie zwyczajnie. Nie dojrzałem ani aureoli, ani skrzydeł znanych z tysięcy obrazów wiszących w kościołach i rzeźb na głównych ścianach grobowców. Wyciągnął paczkę papierosów, zapalił jednego, w powietrzu czuć było zapach dymu. Żar nie oświetlił twarzy, nie miał twarzy, tylko puste miejsce. Papieros sam palił się w powietrzu.
Odwróciłem się do swoich spraw, a on czekał, kiedy podejdę, by zamienić dwa słowa.
Nie powiedziałem nic. On stoi i czeka nadal. – Aniołowie tak mają.

[eka]

Nie dojrzałem ani bijącego blasku, ani charakterystycznej postury znanej z tysięcy obrazów wiszących w kościołach i na głównych ścianach grobowców.

Obrazy nie wiszą na ścianach grobowców.

Papieros – tak jakby – sam palił się w powietrzu.

Podkreślone - zbyteczne, ponieważ ten detal zdecydował o zobaczeniu w postaci - anioła.
Trzy razy czekać w finale. Warto poszukać synonimu.

A poza powyższym okruch anielski i się podoba:)

[Tomasz Gil]

Dzięki, już poprawiam. Ciężko zrezygnować z drugiego "czekam" na końcu tekstu. Zresztą (jak mi się wydaje) ściśnięte powtórzenie (już nie tak blisko siebie) uwydatnia owo czekanie, a o to właśnie mi chodzi.
Pozdrawiam.

[eka]

Odwróciłem się do swoich spraw, a on czekał, kiedy podejdę, by zamienić dwa słowa.
Nie powiedziałem nic. On stoi i czeka nadal. – Aniołowie tak mają.

Wierzył, że podejdę, by zamienić dwa słowa.
Odwróciłem się do swoich spraw.
A on czeka.
Aniołowie tak mają.

_________
Taka niezobowiązująca wersja bez powtórzeń, bo miniatura ich w zasadzie nie lubi, ale jeśli clou jest w tym czeka, to ich obecność jak najbardziej uzasadniona.