Plon

[eka]

Martw się, gdy wybierają cię głupcy; ciesz, kiedy dymisję wręczają mędrcy.

[Lucile]

Martw się, gdy wybierają cię głupcy

święta prawda

ciesz, kiedy dymisję wręczają mędrcy.

a tu mam poważne "szmery"

[eka]

a tu mam poważne "szmery"

Nie wiem, czy właściwie rozumiem...

[Alek Osiński]

Martw się, gdy wybierają cię głupcy; ciesz, kiedy dymisję wręczają mędrcy.

Pierwsza część - jasna, z drugą można mieć, Ewo, jednak zagwozdkę.
Tak jak Lucile, trochę czuję się zbity z pantałyku.

Bo czy to dobrze, że mędrcy wręczają dymisję?
Pierwsze co się narzuca, że skoro mędrcy, to się poznali
na głupocie lub złych intencjach dymisjowanego, a więc powód do radości
wątpliwy.

Tu trzeba chyba wprowadzić jakieś dodatkowe kryteria.
Bo albo ci mędrcy szemrani i tylko w cudzysłowie
albo dymisja jest czymś dobrym, pożądanym dla
podmiotu i przynosi mu ulgę. Wtedy faktycznie
uwalniającego od ciężaru można uznać za mędrca.

Takie refleksje mi się nasunęły...

Pozdrawiam:)

[eka]

Tytuł nie pomaga w rozstrzygnięciu?
Analogia: uczeń przerósł mistrza.

[Alek Osiński]

Tytuł nie pomaga w rozstrzygnięciu?
Analogia: uczeń przerósł mistrza.

A! W sensie - marny mistrz, którego nie przerośnie jego własny uczeń.?

To by miało sens, chociaż wtedy w zasadzie można kontestować pierwszą część aforyzmu.

"Plon" mnie nie naprowadził, Ewo, na ten tor myślenia
bo pojawiła mi się raczej, w związku z tą "dymisją" jego negatywna konotacja.

No właśnie, bo chyba właśnie "dymisja" - to słowo raczej nie nakierowuje
na relację mistrz - uczeń, a raczej: przełożony - podwładny (relacja służbowa, zależność organizacyjna),
a wtedy dymisja kojarzy się raczej negatywnie.

[eka]

W sensie - marny mistrz, którego nie przerośnie jego własny uczeń.?

A czemu marny? Wpisałam to przez użycie terminu: dymisja?
Dicta się nie udała, bywa. Chodziło mi o to;

dymisja jest czymś dobrym, pożądanym dla podmiotu i przynosi mu ulgę.

Bo zanim nadszedł ten plon, trzeba było trudu, aby nieuków pchnąć na drogę mądrości, sprawić aby osiągnęli więcej od wybranego i przejęli odpowiedzialność.
A tak w ogóle, to warto mieć świadomość, że zawsze znajdzie się od nas człowiek lepszy.
: )

[Alek Osiński]

A czemu marny? Wpisałam to przez użycie terminu: dymisja?

Nie, niekoniecznie, tylko próbowałem uchwycić myśl
która legła u źródła zapisu. Oczywiście
można to też sformułować pozytywnie
to znaczy - prawdziwy mistrz, którego przerośnie jego własny uczeń

ale to oczywiście tylko takie dywagacje:)

[lczerwosz]

To analogia do powiedzenia, że lepiej z głupim znaleźć niż z mądrym zgubić. Ale nie do końca. Zguba jest zgubą. A dymisja to nie zawsze całkowity koniec.
Dymisja wręczana przez mądrego to nadzieja, że ma on jakiś pomysł w stosunku do dymisjonowanego.
Ułuda?

[eka]

można to też sformułować pozytywnie

Trzeba, taki był zamysł. Serio.

A dymisja to nie zawsze całkowity koniec.

Również samemu się składa dymisję. I zaczyna coś nowego.

Dymisja wręczana przez mądrego to nadzieja, że ma on jakiś pomysł w stosunku do dymisjonowanego.
Ułuda?

Niekoniecznie w stosunku do dymisjonowanego, raczej do całości projektu.
No ale dobrze, jeśli w nim znajdzie sensowne miejsce dla oddającego stery. BTW, mądry dymisjonowany, tak jak stoi w dicta, cieszyć się winien, że teraz mądrzejszy od niego uczeń poprowadzi grupę/gminę/województwo/naród/ludzkość. Bo sam stał się po prostu mniej mądry na tle lepszych w te klocki.