potrzebuję

Wiadomość

nienażarty · #1 Post autor: **nienażarty** » 02 kwie 2018, 14:31

nie ukrywam potrzebuję pięknych rzeczy
niekonieczne tych przyziemnych materialnych
słów łagodnych które koją oraz leczą
lecz nie znoszę zakłamanych i banalnych

potrzebuję też uczynków najzwyklejszych
zmieniających każdy ranek w drobną radość
brać i dawać tu ten problem jest najmniejszy
kromkę chleba – za prymasa* mego radą

kromka chleba niech posili miłym słowem
ubogaci choć niewielkim wspomożeniem
porozrywa różne tamy i okowy
ucząc każde znalezione dobro cenić

zerwie klapki aby można wolnym okiem
dostrzec piękno w zwariowanych chwilach świata
zauważy co ukryte jest przed wzrokiem
i usłyszy niesłyszalne prośby brata

odda Jemu sprawy małe oraz wielkie
pokonując me słabości w mig zniweczy
przyzwyczajeń i nałogów łańcuch wszelki
potrzebuję wciąż tych wszystkich pięknych rzeczy

*kromki chleba - aforyzmy Stefana Wyszyńskiego

#2 Post autor: **Leon Gutner** » 03 kwie 2018, 17:15

Każdy potrzebuje . Ale fakt niektórzy ukrywają że potrzebują . Albo bardzo się starają ukryć

Z przyjemnością L.G.

#3 Post autor: **eka** » 05 kwie 2018, 18:16

Ja też potrzebuję:

nienażarty pisze: ↑
02 kwie 2018, 14:31
słów łagodnych które koją oraz leczą
lecz nie znoszę zakłamanych i banalnych

: )
Zastanawiam się, jak wyglądałby ten liryk z interpunkcją. Czy treść wybrzmiałaby wyraźniej?

Nie ukrywam, potrzebuję pięknych rzeczy,
(niekonieczne tych przyziemnych, materialnych)
słów łagodnych, które koją oraz leczą,
lecz nie znoszę zakłamanych i banalnych.

Potrzebuję też uczynków najzwyklejszych,
zmieniających każdy ranek w drobną radość;
brać i dawać, tu ten problem jest najmniejszy,
kromkę chleba – za prymasa* mego radą.

Kromka chleba niech posili miłym słowem,
ubogaci choć niewielkim wspomożeniem,
porozrywa różne tamy i okowy,
ucząc każde znalezione dobro cenić.

Zerwie klapki, aby można wolnym okiem
dostrzec piękno w zwariowanych chwilach świata.
Zauważy, co ukryte jest przed wzrokiem
i usłyszy niesłyszalne prośby brata.

Odda Jemu sprawy małe oraz wielkie,
pokonując me słabości, w mig zniweczy
przyzwyczajeń i nałogów łańcuch wszelki.
Potrzebuję wciąż tych wszystkich, pięknych rzeczy.

______________
Hm. Może?
Wiersz koi, pisany w nieco staroświeckim stylu, zapewne nie przyciągnie wielu, choć warto się weń zgłębić. Tak jak w piękne dobro.

(4/6)

nienażarty · #4 Post autor: **nienażarty** » 06 kwie 2018, 11:48

Leo - każdy potrzebuje nie ma co ukrywać
dzięki

eka - dzięki za interpunkcje jest bardziej wyraziście
o co biega z tym staroświeckim stylem?
pozdrawiam

#5 Post autor: **eka** » 07 kwie 2018, 7:59

Stylistyka, Nienażarty.
Obecność: uczynków, posilania się słowem, ubogacenia, wspomożenia, okow, zniweczenia, wszelkich łańcuchów - to raz. Dwa, w zasadzie brak chwytu osadzonego na oryginalnym połączeniu słów.

hm, tylko brak interpunkcji to powiew nowego.

Pozdrawiam:)

tabakiera · #6 Post autor: **tabakiera** » 07 kwie 2018, 13:58

Pobawiłabym się z utworem i przerobiła go na villanellę.
Bo jest do niej całkiem blisko.

nienażarty · #7 Post autor: **nienażarty** » 07 kwie 2018, 14:35

eka: takie słowa staram się wyszukiwać i celowo wlepiać aby nie wypadły z obiegu - j. polski ma mnóstwo pięknych już prawie zapomnianych pięknych słów
ad. 2 przemyślę
dzięki

tabakiera: bardzo proszę ja sam dość często bawię się cudzymi tekstami - bo niestety widzę po swojemu ostatnio czytałem chyba Gałczyńskiego i też się złapałem na tym że bym to inaczej napisał - może to już jest zboczenie, kto to wie

)
Pozdrawiam

#8 Post autor: **eka** » 07 kwie 2018, 14:57

nienażarty pisze: ↑
07 kwie 2018, 14:35
takie słowa staram się wyszukiwać i celowo wlepiać aby nie wypadły z obiegu - j. polski ma mnóstwo pięknych już prawie zapomnianych pięknych słów

Nie poczytuj mojego stwierdzenia negatywnie.
W długiej perspektywie wypadną z żywego obiegu, to naturalne, język ewoluuje, kto dzisiaj zrozumiałby polszczyznę z początku naszego średniowiecza? Ale na to nie ma rady.

abandon · #9 Post autor: **abandon** » 14 kwie 2018, 12:25

Trudno nie zgodzić się z paniami, że wszystko ewoluuje, nawet język. Jednak poezja to niezależny byt i czasem opiera się postępowym ruchom, do czasu:) Jednak nikt nie używa już słów typu onegdaj czy aśćka. Ponieważ lubię słowa z brodą, jestem w stanie je zaakceptować*. Natomiast nie przekonuje mnie użycie w wierszu rymów gramatycznych, którymi operował jeszcze imć Kochanowski. Teraz jedynie mogą popsuć wiersz. Eka pewnie ma rację, używając takiego słownictwa, do kompletu brakuje interpunkcji, ale to tylko moje skromne zdanie.
Pozdrawiam.

nienażarty · #10 Post autor: **nienażarty** » 16 kwie 2018, 10:20

eka
kto dzisiaj zrozumie polszczyznę z początku XX w - nie mówmy o średniowieczu
ale mam nadzieję że także Ty robisz wszystko aby zachować słowa zastępowane zapożyczeniami z angielskiego niemieckiego itd.
Pozdrawiam

abandon,
odnośnie rymów powiem tak od pewnego czasu nie panuję nad nimi one po prostu same przychodzą są i zostawiam
tematyka jednych wierszy musi stukać rymami innych nie tak już jest
Pozdrawiam.