rozstanie z herminą

[zimny grog]

na pożegnanie założyłem marynarkę w zieleni kadmowej
jasnosepiowe spodnie
troszkę przyciasne na udach brązowe buty mazane beżem

mówisz fajny z ciebie kolo
pewnie tak

popatrz na koszulę mocny kobalt zdobiony czarną prążką
drobnogrochowy krawat
opina dokładnie szyję pasuje jak ulał gdy przechylę głowę

mówisz skośnoliniowy byłby git
nie zaprzeczam

zamówić kawę po wiedeńsku i małą wódeczkę a tak dwie
no to za nasze było
dzwoni przepowiadaczka zapytam jak widzi nasze sprawy

mówisz szkoda dychy wiadomo
właściwie tak

żegnaj laleczko

[eka]

No cóż, rozstanie peela z Hermisią nie dziwi. Wersy w zgrabnej ironii o damie modnej, wymagającej i pustej, bo wnioskuję, że dla niej kolo przywdział i zgrał odzieżową kompozycję i zachwala, i drobi jak kogucik.
Żegnaj laleczko - jeśli to aluzja do Chandlera - dopowiada czytelnikowi kontekst.

Uśmiechałam się czytając:)
Z tego też:

przyciasne na udach brązowe buty mazane beżem

(4/6)

[zimny grog]

Żegnaj laleczko - jeśli to aluzja do Chandlera

raczej do Herminy z powieści H Hesse. było nie było odmieniła codzienność bohatera z szarzej na kolorową , potem ją zabrano. tu rozstanie peeli bardziej "za porozumieniem stron"

że dla niej kolo przywdział i zgrał odzieżową kompozycję i zachwala, i drobi jak kogucik.

tu już się posypało. może kolorowe łaszki zwabią coś nowego na przygruchanie

[Alek Osiński]

Nie pomyślałbym, że ma to coś wspólnego z Wilkiem stepowym,
styl dużo wyraźniej jednak (luzacko-cyniczny) nawiązuje do
tradycji czarnego kryminału i to żegnaj laleczko wydaje się wcale
na rzeczy. Chociaż jako wiersz, szczerze mówiąc nie zrobił
na mnie większego wrażenia. Obyczajowa stylizacja
podkreślająca powierzchowność relacji.

[zimny grog]

Chociaż jako wiersz, szczerze mówiąc nie zrobił
na mnie większego wrażenia.

chyba masz rację, trza misie zająć czym innym. może by tak liczeniem kluczy przelotnych ptaków.

[eka]

raczej do Herminy z powieści H Hesse. było nie było odmieniła codzienność bohatera z szarzej na kolorową , potem ją zabrano. tu rozstanie peeli bardziej "za porozumieniem stron"

Faktycznie! Moja ulubiona pozycja lat młodych i chmurnych, jakże mogłam zapomnieć.
Sorry.

[zimny grog]

sorry przyjmuję u mnie od pierwszego przeczytania po dzień dzisiejszy na topie, czyli w pierwszej dzysze przeczytanych.

[eka]

Muszę wrócić, pozwala na trzymanie chmurnego dystansu.

[tetu]

Początek dość opisowy, mało ciekawy, skupiający uwagę czytelnika nie na rozstaniu jak sugeruje tytuł, a na tym co tak naprawdę kompletnie nieistotne.
Charakter jaki nadałeś temu utworowi (i tu zgodzę się z Alkiem, że luzacko-cyniczny) pasuje jednak do tej opisowości.
Brak emocjonalnosci w tym wierszu podkreśla dość swobodny sposób traktowania siebie nawzajem i nie chodzi tu o rozstanie za porozumieniem stron, bo takie rozstania pomimo wszystko często się po prostu przeżywa.
Może miało być luźno i naturalnie, ale w mojej ocenie wyszło dość kpiąco. Samo słowo laleczko ma specyficzny wydźwięk.
Z Wilkiem Stepowym też bym nie skojarzyła.
Mi się nie podoba, niestety, bo nic właściwie nie poczułam, może dlatego że nie lubię komedii? pozdrawiam

[Elunia]

Przeważnie przywiązuje się większą uwagę do ubrania na pierwszą randkę, a tu dokładny opis ubioru na rozstanie. Może to pożegnanie, nie jest rozstaniem na długo, a może powinno być na długo zapamiętane. Niby luzacki styl, a jednak prowokuje do zadumy.
Pozdrawiam autora.