gra w kolory - rozdarcie w jasnym błękicie

[Lucile]

rozdarcie w jasnym błękicie.jpg

akwarela

[Gorgiasz]

Ładne pod względem kolorystyki. Podoba się.

[Lucile]

Bardzo mi miło, dziękuję
Od czasu, do czasu miewam takie nieciekawe okresy, jakby to określić - awersji do pióra - a raczej klawiatury.
Słowa przestają mnie lubić. Kamuflują się, skutecznie umykają, tak, że nie sposób poskładać je w cokolwiek sensownego. Wtedy uciekam w kolory, przeczekując oraz trochę prowokując intensywnymi barwami samą siebie.

Serdecznie
Lucile

[tabakiera]

Ależ tu ogniście i chce się do nieba!
Chorobcia, rozwarte uda mi przypomina.
Albo szczyty.
Lub szczytowanie.
Może być też wielki ból, motyw rozdartej sosny u doktora Judyma.
I te zimne, świetliste plamy, dotyk nieboskłonu lub rzeczywistości.
Co komu w duszy gra.

[Lucile]

Co komu w duszy gra.

To prawda, tak sobie wyobrażałam "czytanie" tych rozbuchanych kolorów.

Czy nie kojarzą się z odwieczną walką żywiołów?
Ognia i wody​.

Miłość, zauroczenie, ognista namiętność, erotyzm - jak wrząca magma,

Ależ tu ogniście

Albo szczyty.
Lub szczytowanie.

oraz chód wody wyciszenia, zapomnienia oraz w rezultacie połyskliwie ascetycznej obojętności.

i chce się do nieba!

A może to jest „wystudzone z uczuć” byłe niebo, więc czy warto do takiego iść??



Sama nie wiem. Kolory kładły się jak szalone, niemalże z wściekłością kumulowały się jedne na drugich, jakby bezrefleksyjnie.

Może być też wielki ból, motyw rozdartej sosny u doktora Judyma.
I te zimne, świetliste plamy, dotyk nieboskłonu lub rzeczywistości.

Co lepsze? Zależy od perspektywy spojrzenia.

Doroto, bardzo mi miło, że obrazek wywołał takie skojarzenia. Podobają mi się.
A już szczególnie,

rozwarte uda mi przypomina.

bo na to w ogóle nie wpadłam.
Wniosek – czyżby drobny niedostatek, a raczej ubytek w mojej wyobraźni?

Serdecznie pozdrawiam, miłego wieczoru
Lu

[tabakiera]

tabakiera pisze: ↑11 kwie 2018, 20:27
rozwarte uda mi przypomina.

bo na to w ogóle nie wpadłam.
Wniosek – czyżby drobny niedostatek, a raczej ubytek w mojej wyobraźni?

Raczej nadmiar mojej.

[Lucile]

Raczej nadmiar mojej

taki nadmiar to sama zacność

[tetu]

Mnie to przypomina wulkan z gorącą magmą po brzegach, a w zasadzie krater z którego widzi się tylko błękit nieba.
Albo płonącą jaskinię z wylotu której widać ocean, czyli żywioły ogień i woda. Ciekawie Lu.

[Lucile]

Mnie to przypomina wulkan z gorącą magmą po brzegach, a w zasadzie krater z którego widzi się tylko błękit nieba.
Albo płonącą jaskinię z wylotu której widać ocean, czyli żywioły ogień i woda.

Taki komentarz to czysta radość dla autora
Aż chce się zmierzyć z kolejnymi żywiołami.

Serdeczności, kolorowe
Lu