A jeśli

[Julka]

Lucile »

Witaj
Miło że czytasz moje wiersze i to mi wystarczy.
Moje dzieje na Ósmym piętrze od początku były nieciekawe.
Widocznie jesteś tu niedługo i nic o tym nie wiesz.
Ja piszę w starym stylu, kocham takie pisanie i niech tak zostanie

[skaranie boskie]

admini nie potrafią zrozumieć,
że ja nie mogę niczego przeżywać, bo moje zdrowie nie pozwala mi na to, więc unikam
krytycznych komentarzy, bo nawet pamięć nie pozwala mi już na pisanie tak jak Wy chcielibyście to widzieć.
Czy to tak trudno zrozumieć, że ktoś może być ciężko chory?

Julko! Jesteś niesprawiedliwa!
Rozmawialiśmy nie jeden raz na ten temat i nigdy Cię nie zmuszałem do przenoszenia gdziekolwiek twoich wierszy.
Czasami sugerowałem, ale bez nacisku. Masz u nas swój kącik. Skryty, to prawda, ale na twoje wyraźnie życzenie.
A od siebie dodam - choć już Ci to nieraz mówiłem - że krytyka wierszy nie może być powodem choroby. Trzeba ją przyjmować, ale niekoniecznie trzeba przeżywać. Każdy ma prawo do własnej wizji poezji i nikt nie może mu tego prawa odbierać. Może wyrazić swoje zdanie, ale ono nigdy nie będzie nakazem dla twórcy.
A ten wiersz akurat Ci się udał i szkoda go do tego zakątka. Tako rzecze wredny admin.

[skaranie boskie]

Nie kłóćcie się, dziewczyny.
Każda z Was ma swoje racje.
Julka od dawna postanowiła publikować właśnie na tym subforum. Pogodziliśmy się z tym i wszyscy są zadowoleni.
Eka ma za zadanie pilnowanie porządku, co usiłuje robić i chwała jej za to. Bez tych kilku osób, które mają baczenie, portal kipiałby anarchią, czego zapewne nie chcemy. Zrobiliśmy kiedyś dla Julki wyjątek (już nie pamiętam - z własnej inicjatywy, czy wymuszony) i niech tak zostanie.
Proponuję Paniom zawieszenie broni na czas bliżej nieokreślony.
Julko, jeśli chcesz, żeby twoje utwory nie zginęły, skopiuj je, proszę w tomiku. Ten obiecuję pozostawić w nienaruszonym stanie tak długo, jak długo będzie trwało Ósme piętro.

[tetu]

Zajrzałam tu po raz pierwszy i powiem szczerze, że żałuję iż do tej pory jakoś nie odkryłam tego działu.
No niestety doba jest dla mnie za krótka, ale mniejsza z tym.
Bardzo się cieszę, że od razu trafiłam na wiersz, który wzbudził we mnie tyle emocji, który poruszył.
Tytułowe A jeśli, mocno i wyraziście wybrzmiewa w ostatniej strofie. To rozterki, niepewność i niewiadoma. Ptak porównywany do
sfruwającej duszy to ciekawa i nośna fraza. To bardzo naturalny i prawdziwy wiersz.
Przeczytałam z przyjemnością. Będę tu wracać, a w wolnej chwili przejrzę twórczość, pozdrawiam autorkę.
Rzeczywiście szkoda że taki schowany.

[skaranie boskie]

Od zawsze powtarzam, że Julka dobrą poetką jest i basta.
Wiem, że jej wiersze budzą kontrowersje, szczególnie u miłośników poezji nowoczesnej, ale przecież nikt nie ma obowiązku być nowoczesny, tak jak nikt nie musi pisać po staremu. W twórczości wyraźnie zarysowuje się różnica pokoleń. Sam jej bardzo często doświadczam, będąc nazywanym epigonem. Rzeczywiście jestem nim i tego ukryć się nie da. Julka też jest, ale przecież nie ujmuje to piękna jej wierszom. nie ujmuje aktualności, nawet, jeśli pisane w przebrzmiałym stylu.
A skoro rozmawiamy o pokoleniach i rozbieżnościach twórczych... Konia z rzędem temu, kto rzeczowo udowodni mi wyższość (dla przykładu) poezji Wojaczka od poezji Staffa, albo modnych ostatnio wierszy wolnych nad nienagannym trzynastozgłoskowcem Mickiewicza. Tak, już słyszę te gadki o innej epoce, o postępie, o konieczności zmian... Znam to i rozumiem, ale...
Właśnie, tu jest pewno ale. Czy o dzisiejszym świecie nie da się napisać rymem i rytmem? Czy koniecznie trzeba użyć do tego prozy, nie zawsze udanie pociętej enterem? Czy przycisk "enter" to znak czasów jest?
Tyle wielkich pytań dziś, odpowiedzi żadnej...
Tetu, cieszę się, że zajrzałaś do tego działu.

[eka]

Konia z rzędem temu, kto rzeczowo udowodni mi wyższość (dla przykładu) poezji Wojaczka od poezji Staffa, albo modnych ostatnio wierszy wolnych nad nienagannym trzynastozgłoskowcem Mickiewicza.

Wystarczy, Skaranie, że zaczniesz częściej czytać dobre wiersze wolne, sam sobie wyjaśnisz.
Pod niektórymi wolnymi widziałam Twoje bardzo pozytywne recenzje, zatem jest szansa:)

A oczywiście trzynastozgłoskowiec (czy inny klasyk), którego forma nie podporządkowuje sobie znaczącej treści, świetnym wierszem jest.

[skaranie boskie]

No i mamy konsensus.
Moje pytania należy czytać w obie strony.

[tetu]

Myślę że tu żadnej wyższości nie trzeba udowadniać.
Jeden i drugi to po prostu inna historia, wartościowa poezja.
Świat idzie z postępem i nie ma w tym nic złego, szukamy niszy, odkrywany dotąd nieodkryte.
Fajnie, tylko ważne by w tym wszystkim nie zatracić siebie.
Uleganie trendom dla niektórych może okazać się zgubne. Pisać w inny sposób niż się czuje, tylko po to, że dziś się pisze tak, albo śmak?
Bez sensu. Każdy czuje i odbiera poezję inaczej i to powinnismy w sobie szanować.
Lubię Wojaczka, dlaczego? bo w jego poezji jest Wojaczek, jest prawda, ale lubię też Staffa, Baczyńskiego, Mickiewicza, każdy z nich miał swój własny styl i wnosił do poezji coś innego.
Nie mam nic przeciwko przestarzałym formą, ba! nawet je kocham i ogromnie doceniam ludzi, którzy w dzisiejszym, zupełnie innym świecie chcą, potrafią pisać jak to się robiło kiedyś.
Przecież te przestarzałe formy są jak stare dobre wino, trzeba się nimi odpowiednio delektować.
W naszym dziale form rymowanych jest kilku autorów, których cenię nie tylko za warsztat, ale też za serce i sposób w jaki
potrafią pisać niemalże o wszystkim pielęgnując przy tym "przestarzałą formę rymowaną"
Wiersz Julki jest przykładem jak można chwycić za serducho i pięknie słowem rymowanym namalować to co się czuje.

[eka]

Formy nie podlegają rdzewieniu, można wrócić do tragedii greckiej z chórem i przewodnikiem tegoż - jednym aktorem. Trzeba tylko użyć współczesnego języka w dialogu, na pół śpiewanym, i oczywiście temat tragedii uczynić wciąż ważnym dla widza. Tak samo np. w wypadku sonetów lub innych gatunków (stale atrakcyjnych), językowe obrazowanie rozstrzyga o wartości tekstu.
Owszem, można wpaść w niszę hermetycznego nowatorstwa, ale to i tak lepiej niż epigońsko powielać stare schematy pisania: do cna zużyte metafory, epitety, porównania itd.

[skaranie boskie]

to i tak lepiej niż epigońsko powielać stare schematy pisania: do cna zużyte metafory, epitety, porównania itd.

Chyba muszę zrezygnować z kontynuacji "napisów..."