Wielkie

[tabakiera]

Było sobie takie małe, pulchniutkie, zrobione z miłości do życia w obfitości. Pachniało dla mamy i taty, dziadek i babcia upajali się nim ogromnie. Wrzucone na głęboką wodę pęczniało. Niepewne, niepewne swojej mocy, więc się przyczepiło. Do okrętu, oczywiście. Bujało nim, bajało, bo okręt bujał, bujał, aż zatonął w tej swojej bajce, a ocean wysechł. No to zostało na piasku i schło, aż wyschło. Ono wyschło, on zatonął i wylądował na złomowisku. Potem padały deszcze. Wsiąkały w nie i ono liczy, że jeszcze popłynie. Ale już bez bujania, bez bajania i bez okrętu. Bo w przyrodzie nic nie ginie.
Koniec.

[Ania Ostrowska]

Pierwsze, odruchowe skojarzenie, nie wiem, czy zamierzone przez Autorkę? – z kreskówką „Było sobie życie”. Myślę, że „Koniec.” sugeruje, że zamierzone. Pasuje do opowiedzianej historii jak ulał. Szczerze podziwiam, że ledwie w stu słowach można było jak w soczewce, przewrotnej anty-bajce, zawrzeć wszystkie etapy twardej szkoły życia, jaką nasze ziarenko ukończyło z wyróżnieniem. I nie wątpię, że jeszcze załopocze gałęziami jak żaglem na pohybel rdzewiejącemu żelastwu. Bo my kobiety, jesteśmy silne i niepokonane. Nie wiem, czy wszystkie Wielkie. Autorka na pewno. Brawo. Świetny tekst.

[Ania Ostrowska]

przepraszam za zaśmiecanie, coś mi się wkleja, co wcale nie chcę ;(

[tabakiera]

Kreskówkę znam i pamiętam, widać mam skojarzenia z nią gdzieś z tyłu głowy, nawiązanie nieświadome.
Dzięki, Aniu, za pochylenie się nad tekstem i wspaniały komentarz, od którego rosnę.

[eka]

Dystans, to pierwsze co się rzuca w oczy, taki cholernie zdrowy dystans, dawno złapany i dobrze, ziarenko się oderwało od śliskiego kadłuba, mocno się ukorzeniło tym razem na swoim kawałku dna, i liczy na mocny prąd, który go wyniesie pod słońce.
W ciepłej ironii bezpieczniej:)

W tym fragmencie:

Ono wyschło, on zatonął i wylądował na złomowisku. Potem padały deszcze. Wsiąkały w niego i ono liczy, że jeszcze popłynie.

- się zahaczyłam. Zaimek on - konsekwentnie w drabelku - przypisany jest 'okrętowi' a zaimek rodzaju niejakiego - ono - tytułowemu wielkiemu.
Wsiąkały w niego kieruje do okrętu, a jeśli dobrze rozumiem, ma zastępować - wielkie.

[tabakiera]

Zaimek on - konsekwentnie w drabelku - przypisany jest 'okrętowi' a zaimek rodzaju niejakiego - ono - tytułowemu wielkiemu.
Wsiąkały w niego kieruje do okrętu, a jeśli dobrze rozumiem, ma zastępować - wielkie.

Święta prawda, Ewo. Napisało mi się jednym tchem, potem wielokrotnie sprawdzałam. Zostawiłam powtórzone wielokrotnie "wyschło", bo wg mnie nie przeszkadza, a czyni mowę żywszą. Zaimek "niego" to błąd gramatyczny, który beztrosko przeoczyłam.

Serdeczne dzięki, że czytasz uważnie i że wnikasz w treść.
No i że jesteś.

[eka]

No i dobrze teraz:)
Pozdrawiam zdystansowaną i zdeklarowaną:)