Ignis sanat

[Gloinnen]

Ignis sanat

Wybaczaj wiele innym, niczego sobie.
(Auzoniusz)



niepowtarzalne lata
parzyste zawsze pechowe
spotkania na przekór
kalwaryjskim bezdrożom

odwróceni plecami
umilkli już od dawna
rozliczam się sama z rozbitych amfor
i uronionej oliwy

żałuję to śmiesznie mało

w przestrzeni wydrapanej dotykiem
pod wieczną zmarzliną na kartkach
szukam kary która nie skończy się nigdy



____________________
Glo.

[miniawka]

Witaj przestrzegająca prawa, które sama ustanawiasz (a to nie jest częste zjawisko, bo każdy chce mieć teraz jakiś immunitet).
Wywal "na kartkach". Przecież całość jest tekstem poetyckim, poezją i nie musisz tego dopowiadać. I nie ma tu autotematyzmu, więc tym bardziej możesz wywalić. I jak widzisz, nie uszczęśliwiam Cię "poezją, a wręcz odwrotnie.
To, co tu piszesz jest silniejsze od Ciebie. Ja to nazywam "pisze się", "napisało się". I tu nie chodzi o zapis automatyczny (z dada), chodzi o automatyzm psychiczny, który musi wywalić chyba tony, by się to skończyło (się zaczęło, się skończyło).
O jakości tych wierszy nie piszę, bo moje zdanie znasz.
Chyba robi Ci (się) piękny cykl.
Papanki, Adam
Powoli czytam Twoje wiersze z "tomiku".

[P.A.R.]

skąd Ty bierzesz cytaty
wydrapana dotykiem ...
jak i całą resztę

[Gloinnen]

Miniawko, masz całkowitą rację, w tym, co piszesz. Pomijając oczywiście kwestię jakości moich wierszy, bo tutaj nie zamierzam popaść w samozachwyt.

I tyle moich eksplikacji.

Dziękuję,


Glo.

P.A.R.!

Skoro
to jest aż tak

???

[atoja]

nie widzę przesytu metafor
są ciekawie wkomponowane
a co najważniejsze nie trącą plastikiem

[Gloinnen]

Dziękuję, atoja.

Cieszę się, że wiersz oceniasz jako autentyczny, to ważne, aby poezja przynajmniej sprawiała wrażenie szczerej, bo czy jest - nie zdradzę...

Pozdróweczka,


Glo.

[P.A.R.]

aż ręce zacieram Glo
jak Ty mnie odbierasz ...

[SamoZuo]

Tak to jest zamiast znosić trudy i cierpienia z kimś ramie w ramię,
cierpimy razem z kartkami,
bo one przyjmą wszystko a ludzie nie


Pozdrawiam

[Ewa Włodek]

ogien odnawia, odradza, oczyszcza...Ogień ekspiacji też, więc po jej odbyciu nalezy sobie wybaczyć, a w każdym razie nieźle jest spróbować zrozumieć siebie w danym momencie... Inaczej - trudno jest zaznac spokoju...
Takie mi się refleksje nasujęły, Glo, podczas lektury...W moim guście...


I moc ciepła posyłam do Ciebie...
Ewa

[Alek Osiński]

to ważne, aby poezja przynajmniej sprawiała wrażenie szczerej, bo czy jest - nie zdradzę.

Po takim odautorskim komentarzu, opinię na temat wiersza
niestety, jako czytelnik, zmuszony jestem zachować dla siebie

Po zdrowaśki