w pewnym wieku

[atoja]

Kiedy to wraca znienacka niechciane
Jakże mam przyjąć? Wreszcie święty spokój,
krzyżówka, serial, drzemka, prasowanie,
włosy w nieładzie. Nie wpuszczę do domu.

W drzwi zapatrzony pies merda ogonem.
Na kogo czeka? Przecież sąsiad tłucze
zwykle w niedzielę kotlety schabowe.
Za oknem burza. A spacer był przecież.

Nie będę z tobą warować przy progu.
Już to przeżyłam. Teraz cenię sobie
mój dres i książkę, ścieżkę do ogrodu.
I zapomniałam o tamtej rozmowie.

Jakże mam witać, gdy owiane chłodem
zdrętwiały słowa wyryte na ławce
wierszem od ciebie. I dwa medaliony
z inicjałami. Dotykam, na zawsze.

Kadr czarno-biały i mak w butonierce
w pył rozkruszony. W dali burza woła,
gdy Mostem w deszczu wędrujesz z Vincentem
i znanym ruchem strząsasz kosmyk z czoła.

Ładnie ci w srebrze. Usiądź,grzmi za oknem.



Gdy w pewnym wieku wraca To niechciane
nic nie poradzisz. Siądzie i zostanie.

[Leon Gutner]

W pewnym wieku - po człowieku to fakt .
Ale wiersze można pisać bardzo długo .

Łady obrazek Atojo .

Z ukłonem L.G.

[Ewa Włodek]

hmmm, Atojo, chyba wiem, co czuje peelka, i chyba już widziałam takie stworzenie, które czekało pod drzwiami...Przez rok. później - odeszło...

Moc ciepła posyłam...
Ewa

[Miladora]

To lubi wracać.
I co z tego? Życie bez niespodzianek jest nudne.
Nie warto się zamykać, bo tyle rzeczy wtedy ucieka bezpowrotnie.

Ładnie to poprowadziłaś, Atojka, ale i tak się przypnę.

- Zapatrzony w drzwi pies merda ogonem. - 11/5/6, ale akcenty się nie zgadzają.
Wystarczy szyk zmienić:
- W drzwi zapatrzony pies merda ogonem.

- zdrętwiały słowa wyryte na ławce
z inicjałami. Dotykam, są jeszcze. - nie masz rymu, dałabym inaczej:
Jakże mam witać, gdy owiane chłodem
zdrętwiały słowa wyryte na ławce
wierszem od ciebie. I dwa medaliony
z inicjałami. Dotykam, są zawsze. - tak mi przyszło do głowy...

- Czarno-biały kadr i mak w butonierce
rozkruszony w pył.()W dali burza woła - zgłoski się zgadzają, ale jest niezgodność akcentów w tych dwóch wersach. Aha - spacja po kropce.
Można zmienić szyk:
- Kadr czarno-biały i mak w butonierce
w pył rozkruszony. W dali burza woła

- gdy Mostem w deszczu wędrujesz z Vincentem = 11/5/6
i znanym ruchem odgarniasz włosy z czoła. = 12/5/7, czyli trzeba odjąć zgłoskę po średniówce.
Można tak:
gdy Mostem w deszczu wędrujesz z Vincentem
i znanym ruchem strząsasz kosmyk z czoła.

- Ładnie ci w srebrze.()Usiądź,()za oknem grzmi. = 11/5/6, ale niezgodność akcentów. Spacje dodaj.
Nie masz tu rymu, więc można szyk zmienić:
- Ładnie ci w srebrze. Usiądź, grzmi za oknem.

Jeszcze interpunkcja:
- Kiedy to wraca znienacka niechciane(,)
(j)akże mam przyjąć? - przecinek do dodania i zmiana na małą literę.

- W dali burza woła(,) - przecinek
gdy Mostem w deszczu

No i tyle, a jak poprawisz, to będzie cacy.

Miłego

[Abi]

obciachem wytykać
co samemu się popelnia,
więc tylko rzeknę
tu i ówdzie...

;-) A.

[Aldona Latosik]

Nie jestem fachowcem w ocenianiu wierszy ogólnie mnie się podoba

pozdrawiam

[P.A.R.]

w pewnym wieku już nie trzeba się dotykać
można jeno przetrzeć szmatką okulary
i choć upał w samych golfach chodzić miła
by przypadkiem burz słonecznych nie wystraszyć ...

[atoja]

No i tyle, a jak poprawisz, to będzie cacy.

Miladosiu...dziękuję za wnikliwość i cierpliwość
i jak tu nie zabrać się do pracy

Dodano -- 26 lut 2012, 12:50 --

obciachem wytykać
co samemu się popelnia,
więc tylko rzeknę
tu i ówdzie...

Abi
wytykaj śmiało
w pewnym wieku
wszystko się ścierpi

Dodano -- 26 lut 2012, 12:51 --

Aldonko
dziękuję za podobnie

Dodano -- 26 lut 2012, 12:52 --

w pewnym wieku już nie trzeba się dotykać
można jeno przetrzeć szmatką okulary
i choć upał w samych golfach chodzić miła
by przypadkiem burz słonecznych nie wystraszyć ...

he,he,he
nie jest tak źle

[Gloinnen]

Podpowiedzi Miladory są bardzo dobre. Większość Twoich "potknięć" związanych z akcentami, można wyrównać właśnie operując odpowiednim szykiem wyrazów. Nie lubię inwersji, ale akurat te są na tyle delikatne, że można się nimi posłużyć z korzyścią dla metryki wiersza.

Bardzo podoba mi się ten wiersz, zresztą pamiętam go jeszcze z ogrodowych czasów. Ładne rymowanie. I treść też na plus, bo pokazuje naszą zwyczajność z interesującej perspektywy. To, co zakorzenione głęboko w naszej codzienności, nabiera niezwykłych kolorów, iskrzy się wyjątkowością w Twoim tekście.
Z najprostszych rzeczy wydobyć ich nieprzeciętność - to prawdziwa sztuka.

Jeżeli dopracujesz go pod względem rytmicznym - będzie to jeden z najlepszych Twoich wierszy.
Do roboty!

Pozdrawiam,


Glo.

[atoja]

Do roboty!

aż przypomniał mi się okrzyk z lekcji PW

ta jest telko sorko!

niestety jak wiemy , ta metoda działa na opak

dziękuję Glo za cierpliwość i wiarę w moje możliwości...