Kronika zapominania

[Gloinnen]

Nie wiem, noc to czy dzień; płynnym srebrem
jak gwiazda - cisza przecieka przez wiatr.
Mówiłeś – ja już nie wierzę.
Mówiłeś - że nie chcesz znać.

Nie wiem, łza to czy śmiech; w szpetny grymas
zasycha miłość temperą na snach.
Mówiłeś - że nieprawdziwa.
Mówiłeś – skończona gra.

Nie wiem, żal to czy gniew. Drzwi zamknięte,
labirynt czeka, w nim echo i deszcz.
Mówiłeś – nic nie pisz więcej.
Mówiłeś – uciekaj precz!

Nie wiem, ból to czy wiersz. Lepka pamięć,
wciąż każe jątrzyć niepokój wśród ran.
Dziś mówię – poczekaj na mnie.
Dziś mówię – jest jeszcze czas.


____________________
Glo.