Itaki

[iTuiTam]

Itaki


na początku - do końca nie wiedząc skąd -
zjawiamy się
stworzenia pragnień
Odyseusze Penelopy Ikary Eurydyki
wierząc w przystań na dłużej

nasze filigranowe Itaki
w dłoniach ziemi
pod kloszem ślepego nieba

- na chwilę -
pass-partout
w tę i powrotny
lot do nie-wiadomo-dokąd

27 II 2012

[jarrino]

Proponowałbym zrezygnować w ostatnim wersie z "do". Nie najlepiej się czyta do z dokąd.A wiersz ładny.Pozdrawiam

[iTuiTam]

Proponowałbym zrezygnować w ostatnim wersie z "do". Nie najlepiej się czyta do z dokąd.A wiersz ładny.Pozdrawiam

Witaj, Jarrino. Dziękuję za komentarz.
Miałam 'problem' z tym 'do', czy zostawić, czy nie.
Zdecydowałam zostawić, jak brzmieniową, podłożoną przeszkodę, taką małą "kłódkę".
Pomyślę...
serdecznie
iTuiTam

[skaranie boskie]

Ja bym usunął.
Choćby ze względu na nieścisłość gramatyczną.
Jeśli piszesz "do" to "nie wiadomo dokąd" nie może zostać użyte w tym samym zdaniu.
Powinno być "nie wiadomo dokąd", bez " do" na początku.

Poza tym wiersz mi się podoba. Jest bardzo wymowny, pomimo oszczędnej treści.
Pozdrawiam cieplutko

[iTuiTam]

Ja bym usunął.
Choćby ze względu na nieścisłość gramatyczną.
Jeśli piszesz "do" to "nie wiadomo dokąd" nie może zostać użyte w tym samym zdaniu.
Powinno być "nie wiadomo dokąd", bez " do" na początku.

Poza tym wiersz mi się podoba. Jest bardzo wymowny, pomimo oszczędnej treści.
Pozdrawiam cieplutko

Dzięki za kometarz.
Rozumiem zastrzeżenia do 'do'. Powinnam była nie wiadomo dokąd zaznaczyć kursywą... Domyślnie traktowałam: nie wiadomo dokąd, jako jedno słowo, nazwę miejsca, miejscowości: Niewiadomodokąd

[Alek Osiński]

A mi z do czy bez i tak się podoba

Pozdrawiam

[Gloinnen]

stworzenia pragnień

Niekoniecznie podobają mi się te "stworzenia pragnień", ta metafora wydaje mi się udziwniona trochę i dość pretensjonalna.

Wykorzystujesz znany w literaturze i kulturze topos: "skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy." W zasadzie mitologia (mam na myśli grecką) to wciąż nośne źródło inspiracji i pozwala poecie wpisywać się w pewną ciągłość myśli.

Ładny fragment:

nasze filigranowe Itaki
w dłoniach ziemi
pod kloszem ślepego nieba

Tutaj "dłonie ziemi" - wykorzystują w ciekawy sposób personifikację.
Ale "pod kloszem ślepego nieba" - zamieniłabym po prostu na "pod ślepym niebem".
A interesujące jest to "ślepe niebo", tak jak "puste niebo", człowiek jest tak naprawdę samotny, pozbawiony punktu odniesienia, opieki w świecie. Bardzo egzystencjalny ten wiersz (nie w sensie tematyki, tylko w sensie nawiązań filozoficznych).

Pozdrawiam,


Glo.

[e_14scie]

lot do nie-wiadomo-dokąd

podoba mi się pointa
lot do jednego określonego miejsca, a gdybyś zapisała jako jeden wyraz bez podwójnego dywizu, miałoby znamiona udziwnienia.

pod kloszem ślepego nieba

pod ślepym niebem zgadzam się z Glo.

Ciekawe nawiązanie do Ikara, Penelopy, Eurydyki, Odyseusza w liczbie mnogiej. Jesteśmy/bywamy, każdym po trochu zależnie od czasu.

3lż, za wiersz

[jarrino]

Ja nie napisałem,że nie podoba mi się tylko przy czytaniu tak mi to zazgrzytało

[iTuiTam]

A mi z do czy bez i tak się podoba

Pozdrawiam

to miłe. dziękuję
serdecznie
iTuiTam

Dodano -- 01 mar 2012, 15:19 --

stworzenia pragnień

Niekoniecznie podobają mi się te "stworzenia pragnień", ta metafora wydaje mi się udziwniona trochę i dość pretensjonalna.

Wykorzystujesz znany w literaturze i kulturze topos: "skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy." W zasadzie mitologia (mam na myśli grecką) to wciąż nośne źródło inspiracji i pozwala poecie wpisywać się w pewną ciągłość myśli.

Ładny fragment:

nasze filigranowe Itaki
w dłoniach ziemi
pod kloszem ślepego nieba

Tutaj "dłonie ziemi" - wykorzystują w ciekawy sposób personifikację.
Ale "pod kloszem ślepego nieba" - zamieniłabym po prostu na "pod ślepym niebem".
A interesujące jest to "ślepe niebo", tak jak "puste niebo", człowiek jest tak naprawdę samotny, pozbawiony punktu odniesienia, opieki w świecie. Bardzo egzystencjalny ten wiersz (nie w sensie tematyki, tylko w sensie nawiązań filozoficznych).

Pozdrawiam,


Glo.

Dzięki, Glo za komentarz.
Tworzą nas pragnienia, w sumie z tego się bierzemy, z bardzo konkretnych pragnień. To geneza metafory: stworzenia pragnień.
Ziemia trzyma w dłoniach nasze Itaki przykryte kloszem nieba, które jako ślepe, przypadkowo rozdaje nam losy, nie interesuje się nami tak naprawdę.
serdecznie
iTuiTam

Dodano -- 01 mar 2012, 15:24 --

lot do nie-wiadomo-dokąd

podoba mi się pointa
lot do jednego określonego miejsca, a gdybyś zapisała jako jeden wyraz bez podwójnego dywizu, miałoby znamiona udziwnienia.

pod kloszem ślepego nieba

pod ślepym niebem zgadzam się z Glo.

Ciekawe nawiązanie do Ikara, Penelopy, Eurydyki, Odyseusza w liczbie mnogiej. Jesteśmy/bywamy, każdym po trochu zależnie od czasu.

3lż, za wiersz

Dziękuję, E. o kloszu już wspomniałam Gramy rozmaite role, bywamy w różnych skórach, butach i mitach...
serdecznie
iTuiTam

Dodano -- 01 mar 2012, 15:26 --

Ja nie napisałem,że nie podoba mi się tylko przy czytaniu tak mi to zazgrzytało

Ależ, Jarrino nie tłumacz się. Wspomniałam Ci tylko, że się zastanawiałam, dycydując się na pozostawienie podwójnego 'do'. Dziękuję ciepło za powrót
serdecznie
iTuiTam