w pewnym wieku

[Nilmo]

Przez mnogość wierszy pisanych z pozycji od własnego krzesła, do granic tego co w zasięgu własnej melancholii, mam awersję do tego typu wierszy. Tobie pomimo podobieństwa tematu udało się tą moją awersję pokonać. Wiersz zdaje się spontaniczny, nie upudrowany metaforkami dla metaforek...co tu mówić, jest po prostu ludzki. Do tego ładnie poprowadzony. Dziękuję.