Tęsknota

[Galatea]

Kolczastym drutem okala serce
z każdym dniem mocniej zaciska pęta
przez ból co cierniem wbija się w duszę
każe o sobie ciągle pamiętać

Budzi się z pierwszym promieniem słońca
by ramię w ramię ze smutkiem kroczyć
wypełnia sobą splątane myśli
rośnie w potęgę w ciemnościach nocy

Z oczu wyciska wilgotne perły
roznieca iskrę nadziei płonnej
na białym płótnie sennych fantazji
maluje obraz farbami wspomnień

Spragnionym ustom zsyła westchnienia
w pustkę przemienia najczulszy dotyk

Proszę , nie pozwól mi nigdy więcej
poczuć jak gorzki jest smak tęsknoty

[Nicol]

Widać że znasz jej smak doskonale oraz potrafisz to zgrabnie ująć w słowa
Dobre pisanie warte

[Gloinnen]

ból co cierniem wbija się w duszę

roznieca iskrę nadziei płonnej

Spragnionym ustom

Tego nie kupuję.
Są to standardowe obrazy, za pomocą których opisuje się tęsknotę. Myślę, że Twoje uczucie zasługuje na coś niebanalnego, a nie na powtarzalne motywy, które już się ograły i oklepały od czasów romantyzmu, a nawet wcześniejszych.

Natomiast spodobało mi się:

na białym płótnie sennych fantazji
maluje obraz farbami wspomnień

Oraz pointa,

Proszę , nie pozwól mi nigdy więcej
poczuć jak gorzki jest smak tęsknoty

która jest bardzo prosta w sumie, ale w tej apostrofie zawarłaś sporo emocji; z dwojga wolę takie szczere, bezpretensjonalne wyznanie - prośbę, niż wyświechtane metafory.

Rymy nie najgorsze, jeśli chodzi o rytmikę - jako purystka - czepnę się (swoim zwyczajem) akcentów.

Ogólnie - moja opinia jest pół na pół, wiersz posiada plusy (nastrój, emocje, szczerość), trochę minusów...

Czekam z zaciekawieniem na kolejne wiersze,
pozdrawiam,


Glo.

[Dante]

Są to standardowe obrazy, za pomocą których opisuje się tęsknotę. Myślę, że Twoje uczucie zasługuje na coś niebanalnego

Ech, gadanie, toż sama tęsknota to uczucie tak powszechne, że wprost banalne, miliony razy opisywane, trudno znaleźć coś oryginalnego, więc może właśnie oryginalniej będzie, miast szukać udziwnień, wyrazić je wprost, ale za to szczerze, bezpretensjonalnie, ze zrozumiałym dla czytelnika uczuciem.
Tak odbieram ten wiersz

[P.A.R.]

jak te Małpy łagodnieją z wiekiem ...

morze uczuć pouderzało o brzeg
jak dzisiaj, wczoraj i przedwczoraj ...
być może jutro
trochę łatwizny, rymy bb

rośnie w potęgę w ciemnościach nocy

bezzasadne duże litery

poczekam, aż zamienisz się w źródło ...

[Leon Gutner]

Nie musisz kazać o sobie pamiętać .
Leo w każdym razie pamięta .
Wróciłaś - ze swoimi perłami i tęsknotą która choćby ją do banałów wciskano w istocie jest istotna .

Wiesz ze ja za te nastroje - do samej ziemi

Z ukłonem L.G.