powrót do domu

[Ania Ostrowska]

powrót do domu -
jak szybko płatki śniegu
znikają z płaszcza

[Gloinnen]

Bardzo podoba mi się ta miniaturka, zaryzykuję stwierdzenie, że jest to haiku, choć być może specjaliści od tej formy podniosą zaraz larum.

Jest w Twoim wierszu zapis pewnej przytulności, dom opisujesz jako miejsce bezpieczne, ciepłe. Ten powrót może mieć, według mnie, znaczenie symboliczne (chociaż pasuje np. do dzisiejszej aury). Płatki śniegu, zima na zewnątrz mogą oznaczać różne życiowe zawirowania, które odcisnęły piętno na Twojej peelce - powrót do domu jest uwolnieniem się od trudnych doświadczeń, ogrzaniem (nawet takim metaforycznym i metafizycznym), wyciszeniem.

Myślę, że takie powroty są nieraz trudne. Ale potrzebne.

Moim zdaniem udany utwór, wieloznaczny i głęboki, pomimo bardzo zwięzłej i ascetycznej formy.



Pozdrawiam,


Glo.

[skaranie boskie]

Interesujące spostrzeżenie.
Wchodzisz do ciepłego domu i płatki śniegu topnieją.
Nie wiem, może powinienem się pokusić o jakąś interpretację?
Na przykład o cieple domowego ogniska, przy którym topnieją wszystkie przyniesione na płaszczu, jak te płatki śniegu, zmartwienia i troski dnia codziennego. Można i tak.
Ja jednak pozostanę w zachwycie nad genialnym w swej prostocie stwierdzeniem, że po powrocie płatki na płaszczu topnieją.

Pozdrawiam topniejąco.

[Gloinnen]

Nie wiem, może powinienem się pokusić o jakąś interpretację?

Jeżeli masz coś ciekawego do powiedzenia na temat treści wiersza, to jak najbardziej.
Natomiast, jeżeli, jak to jest w Twoim zwyczaju, zamierzasz prowokować, to lepiej tego nie rób.

[Ania Ostrowska]

Dzięki bardzo, nie spodziewałam się takiej szybkiej reakcji i to takiej zachęcającej Mam nadzieję, ze specjaliści od haiku larum nie podniosą, bo to miało być haiku
Generalnie, jako autor-amator chyba najlepiej czuję się w miniaturach, ale haiku fascynuje mnie szczególnie. To bardzo wymagająca forma poezji, raz próby udają się lepiej, raz gorzej, ale z doświadczenia wiem, jak trudno uczyć się pisać lepiej, polegając tylko na własnym wyczuciu i ocenie. Konieczna jest konfrontacja z odbiorem innych, wtedy można dostrzec błędy. Jestem otwarta, zapraszam

[Miladora]

Dobrze, że jestem już przyzwyczajona do tego, co potrafisz powiedzieć.

Okruszek w sam raz.

Dobrego, Aniu

[Ania Ostrowska]

Dobrze to usłyszeć Wiesz, Miladoro zabrałam już wszystkie swoje haikopodobne "stamtąd", ale obiecałam sobie solennie, że "tu" zaczynam z czystą kartą, nie obawiaj się powtórzeń

[Alek Osiński]

haiku wzorcowe

[Ania Ostrowska]

haiku wzorcowe

Cieszę się, dziękuję

[anastazja]

Nie znam się na haiku, ale podoba mi się w swej prostocie.

Pozdrawiam