zamiast odpowiedzi

[Gloinnen]

Ten pejzaż zbyt surowy; szorstkie wrzosowisko.
Stanęłam w zawahaniu - ani kroku dalej.
Przecinam pogranicza rozedrganą myślą;
będziemy żyć dla siebie, ale nigdy razem.

- Potrafisz mnie pokochać? - suitą niespokojną
głos spala kilometry. - Czy wiesz, o co prosisz?
Choć chwile chcę przemienić szeptem w nieskończoność,
to prędzej nas ukarze wspólna noc, niż olśni.

Gdy jednak na bezdrożach wszystkie skały zgadnę,
ciernistym okamgnieniom dzielnie stawię czoła,
przetoczą się pieszczoty przez klepsydry w transie.
Zaufam po raz drugi. Jeszcze bardziej twoja.



lipiec 2011
____________________
Glo.

[Ewa Włodek]

wiersz ma smutny nastrój. Szorstkie wrzosowisko - nie nastraja optymistycznie, przeciwnie, budzi niepokój, wywołuje lęk, czy może strach? I jesli jest metaforą terazniejszości i przyszłości dwojki peeli - to myśl, że będą żyć dla siebie - oznacza, że każde dla siebie, czy jedno dla drugiego? Bo że nie razem -wiadomo...I ten dylemat zostaje rozstrzygniety w zakończeniu wiersza: peelka deklaruje - jeszcze bardziej twoja - czyli jednak bedzie zyć dla peela...A on?
Takie refleksje mi się nasunęły przy lekturze, Glo...Jest nad czym pomyśleć...Wiersz jest bardzo w moim guście...



I moc serdeczności...
Ewa

[Malwina]

Glo! Rozterki bardzo ładnie ubrane w słowa

[pietrek]

melodyjnie, tak lubię!
Ten pejzaż zbyt surowy; szorstkie wrzosowisko. - fantastyczne wprost, aż ciarki, onomatopeicznie, choć lubię wrzosowiska,
to Twoje jest tak wyraziście, namacalnie zjeżone, że... bez emotikona, bo mie dżaźnią.
dobrego!

[Qń Który Pisze]

będziemy żyć dla siebie, ale nigdy razem.

To imapas... szachy stoją ustawione na stole, a szachownica leży na ziemi. Nie można wykonać żadnego ruchu. Nawet uczucia znieruchomiały i nic nie zapowiada siły, która ruszyłaby "bryłę uczuć z posad świata".
To typowy, współczesny klincz uczuć, który potrafi udupić na całe życie.
Trzecia strofa fantasmagorycznie znieczula resztki przebłysków świadomości i widać wyraźnie, że centrum wynagrodzeń w korze mózgowej peelki(ale się już do niej dobrałem )
zdecydowanie daje sobie radę ze zdrowym rozsądkiem.

Zaufam po raz drugi. Jeszcze bardziej twoja.

Zrobi wszystko, żeby być jego... dla siebie. Otóż siebie oszukuje się najmniej skutecznie i doprawdy trudno pojąć, jak uczucia potrafią zaciemić rzeczywisty obraz związku tych dwojga.
Peelka jest chyba już zmęczona brakiem konsekwencji swoich postępowań.
Szuka drogi, ale nie może się uwolnić od pewnej mojry, która przykleiła jej krzyż do pleców.
Może lepiej nastawić się na konsumpcyjny styl życia i posłać uczucia do czorta...
Często kobiety popełniają kardynalny błąd w wyborze partnera, kierując się powierzchownością i fałszywą dumą kroczenia przy czyimś boku, podczas, gdy zupełnie niedaleko stoi ten, który mógłby być najlepszym ojcem, kochankiem i mężem... no tak, ale tego przecież nie ma się wypisane na twarzy, ani w oczach. Kto szuka, ten znajdzie, jak powiada pismo święte
Ostatnia strofa bardzo ładna... każdy normalny mudżachedin by sobie życzył takiej kobiecej zapalczywości w dochodzeniu do transu uczuć ale najczęściej mają go ci, którzy absolutnie na to nie zasługują

[Leon Gutner]

Bardzo ładnie w klimacie relacji które leżą w strefie zainteresowań twórczych Leona .

Czuję się poruszony wierszem Glo .

Z ukłonem L.G.

[Julka]

Glo
a ja podziwiam trzynastozgłoskowiec w Twoim wykonaniu.
I to jest to!
Wiersz w takiej szacie nabiera dodatkowej wartości.

Moje ulubione
Za treść i wykonanie

[Gloinnen]

Ewo, dziękuję. Myślę, że bardzo dobrze uchwyciłaś treść wiersza. Można się kochać, pragnąć, ale jednak, z różnych powodów, wspólne życie jest niemożliwe, chociaż peelka "jeszcze bardziej twoja"... Trzeba się z tym pogodzić...

Malwino - dla Ciebie .

Pietrek - dziękuję, lubię taką grę na warstwie dźwiękowej słów.

Qniu - gdyby to zawsze ludzie sobie przeznaczeni umieli się odnaleźć i dopasować do siebie... nie byłoby tylu małych dramatów, tylu sercowych rozterek... i poezji też by nie było...

Leo - dziękuję.

Alegorio - ... Ale to stary, zeszłoroczny wierszyk...

Wszystkich pozdrawiam (prawie) wiosennie,


Glo.